آزاد مردانی به نام وهب نصرانی و ژنرال هوگو چاوز

چند روزی به واقعه عظیم عاشورا باقی بود که ندای مظلومیت حسین‌(ع) گوش جان خانواده‌ای مسیحی را تسخیر کرد، جوان برومندی که خورشید حقیقت دل و جانش را روشن ساخته بود، رویگردان از دنیا به یاری مظلوم کربلا شتافت و جان گرانش را به ساحت مقدس امام عصر خویش اهدا کرد.
«وهب» گرچه پیش از شهادت، اسلام آورده بود، اما چند روزی بیشتر در کسوت مسلمانی نبود که به فیض عظمای شهادت نائل آمد. در همان ایام صدای مظلومیت حسین‌(ع) در میان هیاهوی دیندارانی گم گشته بود که تظاهر به دین را مایه دنیاداری خویش قرار داده بودند و دل‌های کور و خفته‌شان از درک خورشید حقیقت ناتوان بود.
آنقدر حرام خورده بودند که صدای پاک‌ترین انسان را ناشنیده گرفتند و دین خود را به دنیا فروختند. اما سنت الهی بر پیروزی حق و عزت مظلوم تعلق گرفته بود و خون شهدای کربلا که خون وهب را نیز در خود ممزوج ساخته بود، نهال حقیقت و اسلام حقیقی را از نابودی نجات داد و بر رشد و شکوفایی روزافزونش ضمانت بخشید.
سال‌ها و قرن‌ها از واقعه عظیم کربلا و رشادت آن تازه مسلمان مسیحی که جان به راه امام عصر خویش سپرده بود، گذشت که خمینی کبیر‌(ره) ندای یاری حسین زمان سر داد و مشعل فروزان انقلاب اسلامی‌اش مظلومان و مستضعفان جهان و حتی بسیاری از غیرمسلمانان را بیدار کرد. بزرگمردانی که در دفاع از حق و استواری در جبهه مظلومان و مستضعفان گوی سبقت از دیگر مسلمانان و دیگر انقلابیون مدعی ربودند و بی آن که تظاهر به حق و دینداری را سرلوحه گفتار و کردار خویش سازند، بر دشمن حقیقت تاختند و امام زمان خویش و راه روشن اسلام عزیز را یاری رساندند. هوگو چاوز، بزرگمرد امریکای جنوبی و ملت انقلابی ونزوئلا از جمله یاوران جبهه حق در آن روزهای غربت و این روزهای عزت و اقتدار جبهه حق بود. راه روشن انقلاب اسلامی که دفاع از مظلومان و مستضعفان و تاختن بر مستکبران و سیاهدلان روزگار است را با شجاعت در پیش گرفت و در هنگامه‌ای که متظاهرین به اسلام دست دوستی به دشمنان حقیقت و صهیونیست‌های خونخوار دادند او مردانه به حمایت از فلسطینیان مظلوم شتافت.
چاوز بزرگ در آ‌ن سوی جهان فرماندهی جبهه مقاومت را برعهده گرفت و پرچم حق‌مداری و بصیرت را در کنار خانه شیطان بزرگ برافراشت. ژنرال ونزوئلا بی آن که ابهت پوشالی لیبرالیزم جهانی به رهبری امریکا در اراده پولادینش خللی وارد کند، عزت مثال زدنی ملتش را سرلوحه دیگر ملت‌ها و بزرگمردان امریکای جنوبی قرار داد و سرزمینی که روزگاری حیاط خلوت استکبار جهانی شمرده می‌شد را به سنگر مستحکم جبهه حق و زنجیره جهانی مقاومت در برابر ظلم و فساد بدل ساخت. چاوز بزرگ اما با این‌که فرصت چندانی برای اظهار اسلام‌آوری حقیقی خویش نیافت، حجت را بر همه مدعیان دینداری و بصیرت تمام کرد. او به عبرت‌آموزان راه عاشورا پیوست و چه بسا گوش‌ها و چشم‌های بسته که هنوز اسیر قشری‌گری مانده و از درک حقیقت و دفاع از اسلام حقیقی عاجزند. مرگ چاوز بزرگ که از پرچمداران آزادی و آزادگی در جهان امروز است بی‌شک سرآغاز تعالی روح او و روشنایی‌بخش راه دلیرمردان و شیرزنان روزگار مبارزه با ظلم و فساد صهیونیستی است. بی‌شک او در راه آرمان‌های بلند خویش جان سپرد و نادیدن رد‌پای شیطان بزرگ و دست کثیف نظام سلطه در مریضی سخت و مرگ زودهنگام او جفایی نابخشودنی است. چاوز بزرگ دل به مسیح (ع) سپرده بود و برای ظهور امام عصر(عج) دعا می‌کرد و همزمان راه آن پاکان و بزرگان انسانیت را سرلوحه زندگانی خویش قرار داده بود و مگر ممکن است کسی که یکپارچه شیفته حق و حقیقت و عدالت بود و با این آرزو به طرزی مشکوک جان سپرد در «رجعت» حضور نداشته باشد. روح بزرگش با خوبان عالم محشور و راه روشن‌اش برای آزادگان امریکای جنوبی و انقلابیون بولیوار ماندگار و پررهرو باد