صفحه اصلی arrow مطالب جالب و متنوع arrow واقعیاتی از کار، اقامت و زندگی در ژاپن، کشور آفتاب تابان+ عکس
 

تابلو اعلانات نت گشت..

نت گشت را home page خود کنيد

ابزارهای رایگان برای افزایش بازدید سایت و وبلاگ شما
کدهای زیبا سازی سایت و وبلاگ - ساعت های زیبا
فروش سایت و دامنه زیبا، رند و با سابقه ده ساله و رنک دار
درمان سرماخوردگی با روش درمان های گیاهی و غذایی در ایران و جهان
دانلود تقویم نجومی سال 1403
دانلود کتاب مجربات باقر
دانلود کتاب صوتی تاریخ امپراطوری هخامنشیان از کوروش تا اسکندر
دانلود کتاب صوتی اروپا در قرون وسطی
دانلود جزوه حقایقی درباره سنگ پادزهر
فروشگاه اینترنتی عصر قدیم

جستجو در سایت نت گشت و در کل سایت ها

دانلود تقویم نجومی 1403 - تقویم نجومی 1403 منجم باشی - تقویم نجومی حسین جانقربان 1403 - تقویم نجومی گلپایگانی 1403

دانلود رایگان کتاب صوتی خداوند الموت - نوشته پل آمیر - مترجم ذبیح الله منصوری


اهدای عضو یعنی اهدای زندگی

كاربران آنلاین

ما 15 میهمان آنلاین داریم
خبر خوان سایت نت گشت
RSS 2.0

ورود كاربر





هنوز ثبت نام نكرده اید؟ عضویت در سایت
به وب

عکس رزیتا غفاری و همسرش
جمعه ۱۳ اسفند ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۳۶ بعدازظهر
  [جزئیات]...      عکس های جدید طناز طباطبایی
پنج‌شنبه ۰۵ آذر ۱۳۹۴ ساعت ۰۶:۲۰ قبل‏ازظهر
  [جزئیات]...      عکس/ خوشگل ترین زنان جهان به انتخاب مجله گلیمور در سال 2012
پنج‌شنبه ۰۵ مرداد ۱۳۹۱ ساعت ۱۱:۴۴ قبل‏ازظهر
  [جزئیات]...      جیم کری, مدونا و راکی با دخترشان
پنج‌شنبه ۲۲ تیر ۱۳۹۱ ساعت ۰۷:۱۸ قبل‏ازظهر
  [جزئیات]...      اين اقا رو مي شناسيد؟
چهارشنبه ۰۷ تیر ۱۳۹۱ ساعت ۱۱:۲۰ قبل‏ازظهر
  [جزئیات]...      

واقعیاتی از کار، اقامت و زندگی در ژاپن، کشور آفتاب تابان+ عکس

ارزیابی كاربر: ONONONONOFF / 49
ضعیف عالی 

ژاپن کشوری که در دهه قبل با نام آفتاب تابان می شناختندش و تب کار و زندگی در ژاپن مشغله اکثر ایرانیان شده بود . کشوری با بیشترین درآمد سرانه که معمولاً از آمریکا پیشی می گرفت و می گیرد. اما شنیدن واقعیاتی از زیر پوست این کشور از زبان کسی که  14 سال در آنجا بوده بسیار جالب و شنیدنی خواهد بود . کشوری صنعتی که وقتی روش زندگی آنها را از زبان آقای حسینی می شنویم به  یاد چارلی چاپلین و پیچ سفت کردن هایش در فیلم عصر جدید می افتیم

خلاصه ای درباره ژاپن: کاملا رایج است که دو پسرعمو یا دخترخاله از کنار هم عبور کنند و همدیگر را نشناسند. - جمعی به نام خانواده گرد هم در خانه جمع نمیشوند. برنامه جمعی شام و نهار و صبحانه در خانه بی معنی است - خانه عملا محلی برای خوابیدن است و نه هیچ کار دیگر - خانه مجردهای ژاپنی بین شش متر تا حدود پانزده متر و زوج های متاهل معمولا خانه ای بیش ار سی متری ندارند - یک زن و مرد با یکی دو بچه که در یک خوابگاه سیمتری شب را میگذرانند نامش خانواده است و تقریبا پدر و مادر ارتباط خاصی با کودک ندارند - نوجوان ژاپنی از دوران راهنمایی، باید خودش پول توجیبی خودش را در بیاورد و به کارهایی در حد روزی دو ساعت مشغول میشوند و تقریبا از سن هجده سالگی مشغول کار تمام وقت میشوند - ژاپنیها تا پیش از مرگ هرگز فکر مردن نمیکنند وقتی کسی میمیرد هم خیلی راحت به محل سوزاندن منتقل میکنند و یک شیشه کوچک از خاکسترش را به خانه میآورند و شرابی مینوشند و بعد هم به گفتوگوی معمول خود ادامه میدهند - مردم ژاپن اصلا نگاه تحلیلی به مسائل ندارند و درباره امور مختلف فکر نمیکنندـ به خلاف ایرانیها که حتی یک کارگر معمولی درخصوص سیاست و مسائل زیادی اطلاعات و تحلیل دارد - مردم ژاپن به عقاید و آداب دیگران احترام میگذارند. وقتی ما بین افراد حاضر در پارک برای مراسم عاشورا غذا توزیع میکردیم خیلی تشکر می‌کردند.

متن زير گفتگوي مجله «سوره انديشه» است با حسن حسيني كه از سال 1368 برای کار به ژاپن رفته است و مدت 14 سال را در آن‌جا زندگی کرده است. شش سال هم تجربه زندگی در استرالیا دارد و به کشورهای زیاد دیگری نیز سفر کرده است و اکثر کشورهایی راکه ما نامشان را می‌شنویم، دیده است. جزئيات ريزي كه آقاي حسيني در اين گفتگو درباره زندگي روزمره مردم ژاپن بيان مي‌كند اگرچه خيلي خلاصه و گذراست اما بسيار قابل تامل است؛ مخصوصا كه اين روزها چندين سريال كره‌اي پشت سر هم پخش شده‌اند زندگي تاريخي متفاوتي از اهالي شرق آسيا را نمايش مي‌دهند. بخشي از اين گفتگو هم به مراسم ماه محرم در اين كشور اختصاص دارد كه خواندن آن در آستانه ماه محرم و ايام مسلميه خالي از لطف نيست. علي اي حال خواندن برخي شاخصه‌هاي سبك زندگي مردمي كه از سنت‌هاي عجيب و غريب شرقي به زندگي تكنولوژي زده غربي رسيده‌اند حتما جالب و عبرت‌انگيز خواهد بود:



برای اینکه درکی از زندگی مردم ژاپن داشته باشیم، قبل از هر تحلیلی خوب است تصویری از زندگی معمول و  روزانه یک ژاپنی داشته باشیم. شما ـ که سالها با ژاپنیها زندگی کرده‌اید ـ قصه یک روز ژاپنی را برایمان بفرمایید؟

ژاپنیها هم مثل هرجای دیگری تیپها و طبقات مختلفی هستند که زندگی هر دسته تفاوتهای جدی با دیگری دارد. اما اگر بخواهیم به فضای عمومی مردم معمولی اشاره کنیم میشود گفت که یک ژاپنی صبح که از خواب بلند میشود دوش میگیرد، بعد یک چای سبز میخورد، صبحانه خوردن در خانه به هیچ وجه رایج نیست. در طول مسیر یک صبحانه آماده همراه قهوه میخرند و میخورند. این صبحانه آماده غذایی حاضری است با محتویات برنج و گوشت یا تخم مرغ و... یعنی خوردن این صبحانه در وسایل نقلیه عمومی کاری رایج است. یک ژاپنی باید قبل از ساعت هشت کارت ورود به محل کار را بزند و تأخیرهای اندک عواقب سنگینی دارد. برخی هم البته صبح به همان چای سبز اکتفا میکنند. در محل کار، ساعت ده یک ربع فرصت استراحت و خوردن چای بیسکویت دارند و افرادی که صبحانه نخورده‌اند از این فرصت برای رفع گرسنگی بیشتر استفاده میکنند.

واقعیاتی از کار، اقامت و زندگی در ژاپن، کشور آفتاب تابان


ساعت دوازده تا یک نیز فرصت نهار خوردن است. غذای ظهر هم غذایی آماده حاوی برنج و گوشت و سالاد است که توسط شرکت‌های تهیه غذا آماده میشود. شصت درصد هزینه نهار را شرکت میدهد و چهل درصد بر عهده کارگر یا کارمند است. ساعت سه هم مجددا یک استراحت یک ربعی داده میشود و تا ساعت پنج کار ادامه دارد. بعد از آن امکان اضافه کاری تا ساعت هفت وجود دارد. پس از پایان کار به خانه میآیند و استحمامی میکنند، قهوه یا چای میخورند و معمولا به قمارخانه ها میروند. قمار تفریح رایج ژاپنیهاست که معمولا اوقات شب را با آن میگذرانند.

بعد از قمار هم که معمولا نتیجه اش باخت است، با خوردن غذایی مشابه همان غذای آمادهی ظهر، وعده شام به سرانجام میرسد و بعد دراز کشیدن روی تخت و دیدن برنامه‌های تلویزیون که نقش لالایی را دارد و بعد هم خواب. و فردا باز...

زنها چه برنامه‌ای دارند؟

آنچه گفتیم از نظر سطح رفاه ممکن است تفاوتهایی بین افراد مختلف داشته باشد، اما از نظر زن و مرد بودن تفاوت چندانی ندارد. همه‌ی روز را کار میکنند و شب را مشغول تفریحی از جنس قمار هستند. زنان ممکن است کلاس رقص بروند یا در «بار» هم راه دوستان خود جمع بشوند و ضمن نوشیدن شراب با هم حرف بزنند و درد دل کنند و شعر بخوانند و... البته مردها هم همین برنامه ها را دارند. افرادی دور هم جمع میشوند با خوردن شراب و سخن گفتن اوقات میگذرانند. قمار حتی کودکان و نوجوانان را هم مبتلا کرده است. بعضی آنقدر معتاد قمارند که فرصت یکساعت نهار را هم به قمارخانه میروند. دولت هم در گسترش این قمارخانه ها همکاری میکند. در هر محل تعداد زیادی قمارخانه به چشم می خورد.

واقعیاتی از کار، اقامت و زندگی در ژاپن، کشور آفتاب تابان

نمايي از يك قمارخانه در ژاپن


با این توصیف شرایط داخل خانه و برنامه‌های خانوادگی چه شکلی دارد؟

خانواده مردم ژاپن همان هم پاتوقی‌هایشان هستند. کاملا رایج است که دو پسرعمو یا دخترخاله از کنار هم عبور کنند و همدیگر را نشناسند. زن و شوهر و فرزند هم نهایتا در یک آخر هفته ای ممکن است با هم به ماهی گیری بروند، یا مادر با پسرش درباره وقایع مدرسه حرفهایی بزند، اما جمعی به نام خانواده گرد هم در خانه جمع نمیشوند. وعده های غذایی که همه از بیرون تهیه میشود و برنامه جمعی شام و نهار و صبحانه در خانه بی معنی است.

در یک خانه ژاپنی اساسا پخت وپزی وجود ندارد، یک آشپزخانه بسیار کوچک برای آماده کردن چای و قهوه و بس. خانه عملا محلی برای خوابیدن است و نه هیچ کار دیگر. برای همین وقتی فرد متاهل میشود و خانه ای بزرگ انتخاب میکند مجموع مساحت خانه اش بیش از سی متر نمیشود. اگر مجرد باشد که معمولا تا سن بالای سی سال چنین است، خانه بین شش متر تا حدود پانزده متر است. بسیار رایج است که مرد یا زن یک هفته یا کم تر و بیشتر به تنهایی به تفریح و مسافرت برود. به هر حال میشود گفت یک زن و مرد با یکی دو بچه که در یک خوابگاه سیمتری شب را میگذرانند نامش خانواده است.

بچه‌ها چه سرگرمی‌هایی دارند و از چه سنی مشغول کار می‌شوند؟

بچه ها هم سرگرمی های رایج دیگر کشورها مثل بازیهای کامپیوتری و وقت گذراندن با دوست و رفیق را علاوه بر قمار که همه گیر است دارند. نکته مهم راجعبه کودکان و نوجوانان این است که تقریبا پدر و مادر ارتباط خاصی با کودک ندارند و مدرسه متولی اداره کودک است. حتی اگر کودک بیمار شود پزشک با حمایت بیمه به او رسیدگی میکند و نقشی برای پدر مادر باقی نمانده است.

واقعیاتی از کار، اقامت و زندگی در ژاپن، کشور آفتاب تابان


نکته دیگر این است که نوجوان ژاپنی از دوران راهنمایی، باید خودش پول توجیبی خودش را در بیاورد و برای همین نوجوانان به کارهایی در حد روزی دو ساعت مشغول میشوند و تقریبا از سن هجده سالگی مشغول کار تمام وقت میشوند.

راجع به سن ازدواج و مراسم ازدواج؟

اشاره کردم که سن ازدواج بالای سی سال است. مراسم ازدواج هم عمومیت ندارد. از خواستگاری و مراحل دیگر مثل بله برون، خطبه، عقد و عروسی که ما میشناسیم خبری نیست. مرد و زن در سن سی سال یا بالاتر در محل کار یا هرجای دیگر به نتیجه میرسند که باهم زندگی کنند، و زندگیشان را در یک خانه نهایتا سیمتری شروع میکنند. ممکن است پدر و مادرشان را هم مطلع بکنند یا نکنند. چیزی به عنوان خطبه‌ی عقد و مراسم عقد و مراسم عروسی عمومیت ندارد. شاید تنها پنج درصد از مردم، مراسمی به عنوان مراسم عروسی میگیرند که مراسم بسیار پرهزینه ای است و در آن عروس و داماد چند بار لباسهای گرانقیمت عوض میکنند و با غذاهای بسیار متنوع از مهمانان پذیرایی می‌کنند. اما این مراسم خاص پول دارترهاست.

مراسم ختم چطور؟

ژاپنیها تا پیش از مرگ هرگز فکر مردن نمیکنند. برایشان مهم این است که خوب زندگی کنند. وقتی کسی میمیرد هم خیلی راحت، بسته به سطح مالی مراسمی برایش میگیرند، چند ساعتی جسد را میگذارند تا کسانی که میخواهند برای ادای احترام حاضر شوند، و بعد به محل سوزاندن منتقل میکنند و یک شیشه کوچک از خاکسترش را به خانه میآورند و شرابی مینوشند و میگویند خوب زندگی کرد و مرد! و بعد هم به گفتوگوی معمول خود ادامه میدهند.

واقعیاتی از کار، اقامت و زندگی در ژاپن، کشور آفتاب تابان


با توجه به اینکه سبک زندگی در این شماره از مجله به محرم پرداخته است، بی مناسبت نیست که در خصوص چند و چون برنامه عزاداری در ژاپن نیز بپرسیم.

ژاپنیها معتقد به دین بودیسم هستند. مسلمانان نیز در آنجا اکثرا از اهل تسنن هستند، جز تعداد کمی که معمولا در ارتباط با مسلمانان شیعه به اسلام گرایش پیدا کرده اند؛ مثلا کسی که با یک شیعه ازدواج کرده است. بنابراین برنامه خاصی از سوی خود ژاپنیها برای محرم برگزار نمیشود. اما شیعیان مقیم که اکثرا هم ایرانی هستند برنامه هایی دارند. به عنوان نمونه در سال 1371 ما حتی در خیابان، دسته سینه زنی به راه انداختیم.

اگر ممکن است جزئیات برنامه را توضیح بدهید!

خیابانهای توکیو بسیار باریک است و با کوچکترین ازدحامی خیابانها براثر ترافیک بند می‌آید. دو پارک در توکیو به نامهای «ونو» و «هاراچیکو» به فاصلهای شبیه میدان آزادی تا میدان امام حسین(علیهالسلام) وجود دارد. با این تفاوت که خیابان بین این دو نقطه بسیار باریک است. پارک هاراچیکو پارک معروفی است و پارکی بین المللی محسوب میشود و تقریبا همه کسانی که به ژاپن سفر میکنند، چند ساعتی را در آن میگذرانند.

ما صبح روز تاسوعا و عاشورای سال 1371 در پارک ونو مراسم خود را شروع کردیم و در دو ستون با پیراهن مشکی و بعضی با پای برهنه نوحه خوان و سینه زنان مسیر را به آرامی تا پارک هاراچیکو طی کردیم. بعد هم در هاراچیکو سینه زنی کردیم و نماز ظهر و عصر را اقامه کردیم. بعد از آن نیز با قیمه از عزاداران پذیرایی کردیم. غذا زیاد بود و ما به خانواده هایی که از کشورهای مختلف در پارک بودند هم غذا دادیم.

نگاه مردم و برخوردشان چطور بود؟

برایشان خیلی جالب بود. تعداد خیلی زیادی از مردم از عزاداری فیلم میگرفتند. برخی می‌‍آمدند و سؤال میکردند که ماجرا چیست و ما برایشان توضیح میدادیم. در مجموع با احترام برخورد میکردند. مردم ژاپن به عقاید و آداب دیگران احترام میگذارند. وقتی ما بین افراد حاضر در پارک غذا توزیع میکردیم خیلی تشکر می‌کردند و ماجرا را می‌پرسیدند. در طول مسیر سینه‌زنی هم افرادی که به زبان تسلط داشتند در کنار دسته حرکت می‌کردند که موضوع را برای مردمی که سؤال می‌پرسیدند توضیح دهند. پلیس هم همکاری خوبی داشت و رو به مردم در اطراف دسته ایستاده بود، که این رو به مردم ایستادن به معنای هماهنگی میان پلیس و عزادارن بود. اگر پلیس رو به عزاداران می‌ایستاد به معنی این بود که پلیس احتمال خطر یا حرکت غیرقابل قبولی از سوی جمعیت عزادار را میدهد.

در یکی از گفتوگوها وقتی من در پاسخ یک ژاپنی گفتم که ما برای احترام و عزاداری برای امام حسین (علیه السلام) در حال سوگواری هستیم و امام حسین کسی بوده است که 1400 سال پیش در مقابل ظلم ایستاده است و با مظلومیت کشته شده است، از من سؤال کرد که شما ایرانی هستید و او عرب بوده است... من در پاسخ گفتم که افراد بزرگ به قوم خاصی تعلق ندارند.

در مجموع با اینکه دسته ما رفت و آمد در خیابانهای باریک توکیو را سخت کرده بود اما مردم بسیار با احترام برخورد میکردند و پلیس هم همکاری خوبی داشت. تلویزیونها هم دو روزی به توضیح این که عاشورا و عزاداری چیست، پرداختند.

یک نمونه جالب از برخوردها این بود که این برنامه ها خیلی از تبلیغاتی که شده بود را زیر سوال میبرد. توضیحش این است که بسیاری از  مردم ژاپن اصلا نگاه تحلیلی به مسائل ندارند و درباره امور مختلف فکر نمیکنندـ به خلاف ایرانیها که حتی یک کارگر معمولی درخصوص مسائل زیادی اطلاعات و تحلیل دارد، حال درست یا غلط ـ با این حال و با اینکه عموما ژاپنیها اهل حساسیت نسبت به مسائل سیاسی نیز نیستند، بر اثر تبلیغات فکر میکردند که شرکت کردن مردم در برنامه های مختلف مثل راهپیماییها یا عزاداریها با فشار و زور حکومت یا فرمایشی است. با تعجب از ما میپرسیدند اینجا که فشاری روی سر شما نیست، چرا این کارها را میکنید؟! و ما قضیه را توضیح میدادیم.

شما گفتید مردم ژاپن به عقاید و آداب دیگران احترام میگذارند. خب آیا این احترام به عزاداری میتوانست نشانه ای باشد از اینکه حقیقتی را در عزاداری برای امام حسین (علیه السلام) میدیدند یا نه فقط همان عادت احترام گذاشتن به دیگران بود، مثل احترام گذاشتن به هر برنامه دیگری؟

ببینید، واقعیت این است که مردم ژاپن به هر گروه دیگری که مشابه ما برنامه ای می‌خواست برگزار کند احترام می‌گذاشتند، و نمیشود گفت که آنها برای درکی که از عزاداری برای امام حسین(علیهالسلام) داشتند برخورد خوبی با ما میکردند یا کمک میکردند یا احترام می‌گذاشتند.

اما به نظرم تفاوت هم وجود داشت. یعنی درست است که به فلان گروه که از کشور دیگری آمده بود و یک کارناوال در خیابان راه می‌انداخت هم احترام می‌گذاشتند، اما از برنامه آنها راضی نبودند. شاید ته دلشان هم راهی نمی‌کردند. بالاخره شکل و شمایل یک کارناوال با شکل وشمایل جمعی که واقعا عزادارند متفاوت است و این تفاوت را هرکسی میفهمد. مردم تفاوت عزاداری برای امام حسین را با بقیه چیزها می‌فهمیدند، چون اینجا یک نحو عزاداری مقدس بود. هر انسانی در مواجه با کسی که عمیقا عزادار است متأثر میشود. حال وقتی مردم می‌دیدند ما برای کسی که 1400 سال پیش برای مبارزه با ظلم کشته شده است عزاداری میکنیم، تفاوت را می‌فهمیدند. اخلاص به معنای توحیدی و الهی را شاید متوجه نمی‌شدند اما اینرا می‌فهمیدند که اینجا منافع شخصی و دنیایی درکار نیست. برای همین گاهی بعضی رفتارهای جالبی از خود نشان می‌دادند.

مغازه داری که با دیدن عزداران یک بسته آبمعدنی برای مردم میآورد و به تشنه ها میداد، احتمالا دلش ارتباطی با عزاداری برقرار کرده بود. یا وقتی کسی خون دماغ میشد مغازه دار دیگر به کمک می‌آمد و دستمال می‌آورد و زیر بغل فرد آسیب دیده را می‌گرفت، این نشان از نوعی تأثر داشت. این نمونه ها برای ما ایرانیها عادی است، اما درک آن در شرایط کشوری مثل ژاپن متفاوت است.

چهره شهر در ایران، در عاشورا و تاسوعا،  بلکه در محرم و صفر متفاوت است و عزادار، در غربتی که محیط اطراف انسان همراه نیست، عاشورا چگونه بر انسان میگذرد؟

ماهی تا درآب است و از برکت آب زنده است، قدر آب را کمتر میداند. اما کسی که از دریای غم امام حسین(علیه السلام) دور مانده است، تازه به عظمت و ارزش عزاداری پی میبرد. اگر در شهری غریب و در میان جمعی ناآشنا ناگهان با عزیزی که خیلی دوستش دارید مواجه شوید، اندکی از این حس را درخواهید یافت. ما حتی در استرالیا هم روز عاشورا آرام نداشتیم و در خانه گرد هم عزاداری میکردیم. غربت بود اما زیبایی یک گل در بیابان بیشتر دیده میشود تا در گلستان.

چرا در استرالیا دسته راه نمیانداختید؟

جمعیت ایرانیان در ژاپن بیشتر بود و مهمتر اینکه مردمی که از ایران به ژاپن آمده بودند قشر مستضعفی بودند که برای کار آمده بودند. اما ایرانیان استرالیا اغلب برای تحصیل یا اقامت به آنجا آمده بودند و طبیعتا تفاوتهایی از این جنبهها با ایرانیان ژاپن داشتند، برای همین امکان راه انداختن دسته در خیابان در استرالیا نبود

30 نظر

بازدید كننده
رضا
سه‌شنبه ۱۴ آذر ۱۳۹۱ ساعت ۰۸:۱۰ بعدازظهر
عزیزم اصل زندگی پیشرفته در همه جای دنیا همین هست الخره احساسی و عاطفی زندگی کردن هم حدو اندازه ای داره نه مث ما ایرانی ها در ضمن راجع مراسم عزاداری و درک ژاپنی ها به آن همچی یکم زیادی جوگیر شده و اغراق کردی که جالب نبود
بازدید كننده
احسان
چهارشنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۲ ساعت ۰۲:۱۸ بعدازظهر
براي اقامت در ژاپن چه اقداماتي بايد انجام بدهم لطفا مرا راهنمايي نماييد.من مهندس صنایع هستم 25 سالم
بازدید كننده
محمد رضا
چهارشنبه ۲۰ شهریور ۱۳۹۲ ساعت ۱۲:۱۶ بعدازظهر
من می خواهم در ژاپن پناهنده شوم  لطفا مرا راهنمایی کنید 
بازدید كننده
مسعود
جمعه ۲۷ دی ۱۳۹۲ ساعت ۱۲:۵۹ بعدازظهر
به عنوان کسی که مدت کوتاهی را در ژاپن زندگی کردم جالب بود.با تشکر
بازدید كننده
ابوطالب قربانیان
شنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۴ ساعت ۰۸:۲۳ بعدازظهر
میخواهم در ژاپن کار کنم چکار کنم تخصصم در مورد فیبر نوری و مفصل بندی مخابرات
بازدید كننده
محمد
دوشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۴ ساعت ۰۴:۴۲ قبل‏ازظهر
سلام.  من میخوام ملیت خودم رو به ملیت ژاپن تغیر بدم نمیدانم چی کار کنم ممنون میشم کمکم کنید.
بازدید كننده
ریحانه
یك‌شنبه ۳۱ خرداد ۱۳۹۴ ساعت ۰۶:۲۷ بعدازظهر
برای اقامت در ژاپن چه اقداماتی لازم است ؟ و آیا هزینه ی زندگی در آنجا بالاست ؟
بازدید كننده
زهرا
سه‌شنبه ۰۲ تیر ۱۳۹۴ ساعت ۰۹:۵۶ بعدازظهر
من خیلی دوس دارم با یه پسر ژاپنی ازدواج کنم از بچگی به ژاپن علاقه داشتم مخصوصا که ضریب هوشی بالایی دارن و بسیار منضبط و آرامن و کشوری مدرن زیبا و پیشرفته دارن برای دو سال بعد برنامه سفر به ژاپن دارم امیدوارم بتونم اونجا مقیم بشم و ازدواج کنم روش زندگی ما غلطه ما حتی جهان سوم هم نیستیم و روز به روز تنزل میکنیم و اینجا ادم خوب به کسی میگن که همیشه غمگین باشه ولباسهای رنگ تیره بپوشه در غیر اینصورت برچسب هرزه میخوره برای همین آرامش نداریم دوست ندارم بقیه عمرمو تو ایران هدر بدم همینجوریشم نصف عمرم رفته
بازدید كننده
فرهاد
جمعه ۰۹ مرداد ۱۳۹۴ ساعت ۰۱:۵۱ بعدازظهر
سلام  27 سال سن دارم ،مجردم ،لیسانس نفت دارم برای اقامت در ژاپن چ اقداماتی باید انجام بدم
بازدید كننده
Farak73@yahoo.de
جمعه ۲۰ شهریور ۱۳۹۴ ساعت ۰۸:۳۴ بعدازظهر
وقت بخیر عزیزان. از نکته نظرات اقای حسینی کمال تشکر و سپاس رو دارم . ممنونم که از تجربیاتتون ما را بهرمند فرمودین،با خیلی از نظرات جناب عالی موافق هستم.اما با بعضی از فرمایشات شما مخالف.وقتی از مطلبی اگاهی نداریم یا فرصت دانستن برایمان فراهم نشده ، از نبود یا عدم آن کلامی به زبان نیاوریم،در کجای ایران پذیرفته هست مراسم و جشنی این چنینی برگذار شود؟ایا در ایران شخصی که مصدوم یا زیان دیده است ، مورد رحمت و لطف قرار میگیرد یا در کشوری مانند ژاپن که مهد تمدن میباشد؟! مدت ۱۹ سال خارج از ایران هستم،کره خاکی را سفر کردم تا درک و استنباط  درست یا نادرست  گفتهای دیگران را ارزیابی کنم،لطفا این که ( فرهنگ ، زبان، محبت، صفا، کیفیت زندگی ، فقط از آن ایرانیهاست) رو نهادینه نکنیم. از ایرانی،فراوان با فرهگتر، فرهیخته تر، با صفاتر. زیبا تر،خدا شناس تر، با غیرت تر  دیده ام. بدیهی است که اگر به دلتان رجوع کنید خواهید گفت که زندگی مفید من همان سالهای زندگی در ژاپن بوده . ارادتمند
بازدید كننده
محمد حسین
چهارشنبه ۰۸ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۰۷:۲۴ بعدازظهر
سلام وخسته نباشید من محمد حسین هستم الان سوم هنرستان هستم من دوست دارم در کشور ژاپن زندگی وکار کنم میشه اخبار های جدید درباره ژاپن بنویسید 
بازدید كننده
علی
سه‌شنبه ۲۱ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۰۳:۴۳ قبل‏ازظهر
مهندس معماری هستم با 10 سال سابقه -برای ویزای کار ژاپن چه جوری باید اقدام کنم .لطفا راهنمایی کیند .
بازدید كننده
پوریا
سه‌شنبه ۲۶ آبان ۱۳۹۴ ساعت ۰۷:۴۸ بعدازظهر
سلام.. من هنرجوی رشته کامپیوتر  سال دوم هستم.. متولد ۷۸  من برای کار و زندگی میخوام به کشور ژاپن سفر کنم و اصلاً و ابدا کارش برام مهم نیست چون فرد خیلی خیلی قانعی هستم.. ازتون خواهش و تقاضا میکنم ک منو راهنمایی کنید ک چه کار هایی لازم است انجام بدم.. ممنون
بازدید كننده
سعید
جمعه ۲۰ آذر ۱۳۹۴ ساعت ۱۱:۳۱ بعدازظهر
بازم مردم احساسی ایرانی های دگر دوست شروع کردن به خواهش و التماس. اگه عرضه دارید ژاپن و توو ایران بسازید با همین امکاناتی که در اختیار دارید.
بازدید كننده
lمحقق
یك‌شنبه ۰۶ دی ۱۳۹۴ ساعت ۰۱:۵۵ قبل‏ازظهر
ایران، وطن ماست، ما در این مرز و بوم به دنیا اومدیم. هرجای دنیا نمیتونه ایران بشه، اگه از اینجا به شهر غربت رفتید، لطفا پل های پشت سرتون رو خراب نکنید.
بازدید كننده
مهرداد
سه‌شنبه ۰۸ دی ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۵۴ بعدازظهر
سلام، بنده می خواستم برم زاپن برای کار کردن، از چه راهی می توان به این کشور رفت، لطفا راهنمایی بفرمایید، در ضمن بنده راننده ترانزیت هستم و 14سال سابقه دارم و37 سال دارم، با تشکر فراوان 
بازدید كننده
آرتین ملکی
جمعه ۲۳ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۰۸:۳۷ بعدازظهر
با عرض سلام من قصد دارم برای ادامه تحصیل برم ژاپن و در رشته خلبانی تحصیل کنم ممکنه هزینه های زندگی و هزینه تحصیل در این رشته رو توضیح بدین؟
بازدید كننده
محمود
جمعه ۲۱ اسفند ۱۳۹۴ ساعت ۰۷:۴۵ بعدازظهر
سلام.اگر کسی اطلاعات کافی داره منو راهنمایی کن.من دیپلم مکانیک هستم و۱۰ سال سابقه کار در شرکت خودروسازی دارم.علاقه زیادی به کشور ژاپن و مخصوص صنعت خودروی آن کشور دارم.میخام برای کار به آن کشور مهاجرت کنم.لطفا راهنماییم کنید از کجا اقدام کنم
بازدید كننده
reza
یك‌شنبه ۲۳ اسفند ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۵۱ قبل‏ازظهر
سلام.خسته نباشید.لطفا درباره کار در ژاپن و امنیت مردم و حقوقش بگید. چون من الان دیپلم مکانیک خودرو دارم.وهمچنین مدرک فنی حرفه‌ای هم دارم.میخواستم ببینم برای من هم در ژاپن کار هست.
بازدید كننده
اسم مستعار ( رضا)
پنج‌شنبه ۲۷ اسفند ۱۳۹۴ ساعت ۰۳:۳۸ قبل‏ازظهر
بنام خدا، مهندس عمران و یک بیکار هستم بسختی تحصیل کرده ام، الان 36 سال دارم، مجرد و بی پس انذاز، واقعا چه کسی پاسخگوی من است، من چرا باید به ژاپن، استرالیا، هلند برای کار بروم، مگر مملکت من فقیر است؟ چه کسی بمن کار میدهد، ای مسئول من کار میخواهم!
بازدید كننده
آیورا
جمعه ۲۸ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۰۲:۴۰ قبل‏ازظهر
با سلام ... آقای اسم مستعار ( رضا ) من یک سوال از شما داشتم ؟! در طول 36 سال زندگیتون چه کاری انجام میدادید ؟! فقط میخوردید و میخوابیدید ؟! چطور ممکنه یک فرد 36 ساله که مرد هم هست بیکار باشه و مثل شما در سایت دنبال مهاجرت باشه ؟!  اگر شما واقعاً مهندس عمران هستی چطور الان بیکاری ؟! اگر در شهر شما انقدر کار پیدا کردن سخته میتونستید به بندرعباس بروید ، مطمئناً یک شرکت آنجا پیدا میشود که دنبال مهندس عمران بگردد !!!  بعد مگر شما به فکر آینده خود نبودید که در طی سی و شش سال هیچ کاری نکردید که حداقل یکم پس انداز داشته باشید ؟! شما بیشتر به یک انگل شبیه هستید تا یک انسان !!! بنده 17 سال دارم ، با این که خانواده من مشکل مالی ندارد باز هم من دنبال کار کردن میگردم و دنبال پس انداز برای آینده ، به همین خاطر خیاطی یاد گرفتم و در یک کارگاه مشغول شدم . مایه تاسف جامعه است که افرادی ماننده شما در آن زندگی کنند . شما به دنبال مقصر هم میگردید ؟ مقصر فقط خودتانید !! کار میخواهید ؟! آن باسن گشادتان را جمع کنید و دنبال تمام کارهایی که میتوانید انجام دهید بگردید حتی اگر مسافرکشی و یا کارگری باشد !!! امیدوارم شما هیچگاه ازدواج نکنید و بچه دار نشوید ، جامعه به تولید مثل افرادی که مثل شما انگل وار زندگی میکنند احتیاجی ندارد
بازدید كننده
محمد
یك‌شنبه ۱۳ تیر ۱۳۹۵ ساعت ۰۲:۱۲ بعدازظهر
سلام نظر اخری (آیورا) دمت گرم ....واقعا این افراد مایه ننگ ایران هستند و همین بهتر برن به کشور دیگه و.....
بازدید كننده
محمد
سه‌شنبه ۱۵ تیر ۱۳۹۵ ساعت ۰۴:۵۴ بعدازظهر
فکر کنم که نه حتما شما خیلی احساسی هستید و غربت شما باعث احساسی بودنتان شده که ابتقدر اغراق گونه گفنه اید بالاخره پیشرفته ترین کشور جهانه و ما نمی تونیم ژاپن رو با ایران(با کمال احترام به ایران وایرانیان عزیز) مقایسه کنیم
بازدید كننده
fereshte
چهارشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۰۳ بعدازظهر
سلام خسته نباشید  برادری 24 ساله دارم  فوق دیپلم مکانیک بسیار زیاد به ژاپن و فرهنگ ان علاقه مند است و البته  تا حدی مسلط به زبان ژاپنی ایا راهی وجود دارد که شما پیشنهاد کنید برای کار و مهاجرت به ژاپن؟ممنون میشم پاسخ سوالم را بدهید
بازدید كننده
پیمان
جمعه ۲۵ تیر ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۵۳ قبل‏ازظهر
عزیز دل من طوری میگی ژاپنی ها قمار باز و افسرده کلا طوری از ژاپن تعریف کردی انگار یه مشت بیمار روانی کنار هم جمع شدن عموی من 24 سال ژاپن بوده اونجا هم ازدواج کرد ادب و احترام و حس مسئولیت مردم ژاپن تو دنیا تکه و آدم های خوش مشربی هستن دروغ تو کارشون نیست شوخی نمیدونن چیه
بازدید كننده
دانیال
دوشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۵ ساعت ۰۱:۰۹ بعدازظهر
سلام .درمورد رفتن به ژاپن حدود 50الی 70 هزینه بر میدارد چون خیلی سخت ویزا میدن  جدیدا ایرانی ها شروع کردن در ژاپن در خواست پنلهجو کردن .فقط پناه میده تبدیل به پنلهندگی نمیشه .کار برای ایرانییها خیلی کمه .فقط فقط برای خلاف کارگر نیاز دارند .والسلام
بازدید كننده
کریم
شنبه ۳۰ مرداد ۱۳۹۵ ساعت ۰۸:۵۲ بعدازظهر
به خدا ایران خودمون بهشته. من تقریبا ده کشور دنیا رو رفته ام و مجموعا 20 سال خارج از ایران زندگی کردم. هیچ جا ایران نمی شه. فقط و فقط
بازدید كننده
یکسف
پنج‌شنبه ۰۴ آذر ۱۳۹۵ ساعت ۰۶:۵۰ بعدازظهر
هر کسی نظر خودشو داره. منم 4 سال اونجا بودم ژاپن با دنیا عوض نمیکنم ولی بدبختانه بهم ویزا نمیدن که برم
بازدید كننده
فرزاد
سه‌شنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۰۹ بعدازظهر
دوستان من ميخوام راهنماييتون کنم واسه اونايى که مدرک دارن و ميخوان برن ژاپن اينو بدونيد که ژاپنيا مدرک داشنگاه هاى ايران و قبول ندارن حتى دولتياشو مگه خيلى نخبه باشيد دوم واسه اونايى که ميخوان براى کار کردن برن اصلا پناهنده قبول نميکنه و شما مجبورين غير قانونى برين و تو کارخونه هاى خيلى قديمى و سخت کار کنيد و حقوقشم به پول ايران بين ماهى 15 تا 30 ميليونه !!!پول کمى نيست :/
بازدید كننده
امیر حسین
سه‌شنبه ۱۸ مهر ۱۳۹۶ ساعت ۰۵:۵۱ بعدازظهر
میخوام تو شرکت خودروسازی ژاپنی کار کنم الانم تو یک شرکت خودروسازی هستم اما بجای اینکه از ایدهام استقبال کنند برایم مشگل تراشی میکنند برای رفتن به این کشور چه باید کرد
ارسال یك نظر


هجی كردن هجی كردن

آموزش زبان  دیالوگ

آخرین مطالب