فرهاد را اسطوره خطاب کنیم

می‌خواهیم از اسطوره‌ای یاد کنیم که نظیرش را به ندرت در عرصه موسیقی کشور دیده‌ایم و او جزو معدود خوانندگانی بود که هرگز از مرز باورش در عوض خواندن قدم بیرون نگذاشت و آنچه را کرد که به آن ایمان داشت.
زنده‌یاد «فرهاد مهراد» در ۲۹ دی‌ ۱۳۳۲ در لنگرود گیلان، چشم به جهان گشود. در هشت‌سالگی به تهران آمد و در دوران دبیرستان شروع به اولین فعالیتش در عرصه موسیقی کرد. او در یک گروه آرمانی، ساز زدن را آغاز کرد و مهاجرت دو ساله‌اش به انگلستان تاثیر بسزایی در شناخت او از موسیقی پاپ روز داشت.
او در سال ۱۳۴۸ با اجرای ترانه «مرد تن‌ها» در فیلم «رضا موتوری» به اوج شهرت خود رسید. از دیگر آثار ماندگار این هنرمند می‌توان به «بوی عیدی»، «گنجشگک اشی مشی»، «جمعه» و «سقف» اشاره کرد.
زنده‌یاد فرهاد پس از انقلاب تا سال ۱۳۷۲ ممنوع‌الکار بود و بعد از آن دو آلبوم منتشر و چند کنسرت در داخل و خارج از کشور برگزار کرد. سرانجام او در سال ۱۳۸۱ در شهر پاریس درگذشت.
نکته‌ای که سبب شد ما این‌گونه که سزاوار اوست، فرهاد را اسطوره خطاب کنیم، این است که این هنرمند هیچ‌گاه خود را همگام با مد روز پیش نبرد. از همین‌روست که همواره نام او ورد زبان همگان است و حتی نسل‌های جدید هم هر روز این ستاره را بیشتر از همیشه یاد می‌کنند. روحش شاد و یادش گرامی باد