دولتی ها اگر تفاوتی میان فکت شیت آمریکایی لوزان و توافق وین می بینند، بیان کنند

رجانیوز: کمیته صیانت از منافع ایران در بیانیه ای به صورت نمادین متن موسوم به «فکت شیت آمریکایی لوزان» را منتشر کرد.

کمیته صیانت از منافع ایران با انتشار مجدد متن بیانیه رسمی وزارت خارجه آمریکا بعد از مذاکرات لوزان (که می توان آن را خلاصه ی توافق وین نیز دانست)، ضمن دعوت مردم شریف ایران به مرور این سند، از مسئولین دولتی دعوت می کند در صورتی که تفاوتی میان این متن و متن توافق وین وجود دارد، آن تفاوت را به طور شفاف به مردم شریف ایران اعلام نمایند

کمیته صیانت از منافع ایران به صورت نمادین متن موسوم به «فکت‌شیت آمریکایی لوزان» را مجددا منتشر کرد / «فکت‌شیت آمریکایی لوزان»؛ آرزوهای آمریکا یا عین توافق وین؟!

در این بیانیه آمده است: کمتر از ۴ ماه پیش، بعد از پایان مذاکرات لوزان، وزارت خارجه آمریکا بیانیه ای را با عنوان «پارامترهای برنامه جامع اقدام مشترک» (Parameters for a Joint Comprehensive Plan of Action) منتشر کرد که در رسانه های داخلی از آن با عنوان «فکت‌شیت آمریکا» نام برده شد و به عنوان تفسیر زیاده خواهانه ی آمریکایی‌ها از توافقات انجام شده در لوزان معرفی گردید.

مطالب ادعایی در این بیانیه حتی فراتر از متن قرائت شده مشترک در لوزان، در حوزه بازرسی‌ها و همچنین محدودیت های تحمیل شده به کشورمان و عدم برداشته شدن جدی هیچ یک از تحریم‌ها به قدری تکان دهنده بود که نوعی مطالبه عمومی در کشور برای پاسخ دادن رسمی به این بیانیه شکل گرفت.

علی رغم درخواست صریح رهبر انقلاب از مذاکره کنندگان برای انتشار متن رسمی در پاسخ به موارد مطروحه در این بیانیه (که این درخواست رهبری توسط آقای صالحی در مجلس رسانه ای شد)، با تناقض گویی مسئولان دولتی، هیچ گاه به این مطالبه پاسخ داده نشد و متن موسوم به فکت‌شیت آمریکا نه به صورت رسمی تکذیب شد و نه متنی توسط وزارت خارجه در پاسخ به موارد مطروحه در آن منتشر گردید (پیش از این ماجرای استنکاف عجیب مسئولین دولتی پیرامون انتشار این سند و مواضع متناقض آنها در این زمینه را در بیانیه ای تحلیلی بررسی نموده بودیم).

البته وقتی منتقدین سخن از پذیرفته شدن این موارد و واقعیت داشتن بیانیه کاخ سفید می‌گفتند مسئولین سیاست خارجی به صورت غیررسمی، اقدام به رد صحت موارد مندرج در این سند می‌نمودند و در رسانه های داخلی آن متن را آرزوهای آمریکایی‌ها و غیرواقعی معرفی می‌کردند. به عنوان نمونه محمد جواد ظریف چند روز بعد از توافق لوزان، در برنامه نگاه یک، در پاسخ به سؤال مربوط به انتشار پارامترهای برجام از سوی امریکا (موسوم به فکت‌شیت آمریکایی لوزان) بیان داشت:

«آمریکایی‌ها آنچه خودشان مایلند در فکت‌شیت آوردند. نماینده موگرینی حتی به آمریکایی‌ها اعتراض کرده که چرا گفتید تحریم‌ها را تعلیق می‌کنیم… من حتی به خود کری در این زمینه اعتراض کردم… این بیانیه الزام آور نیست… آمریکایی‌ها هیچ جا نگفتند هزار سانتریفیوژ در فردو باشد».

اما متاسفانه بعد از گذشت ۴ ماه با رونمایی از سند ۱۵۹ برگی مذاکرات وین که تمام مطالب تکان دهنده بیانیه وزارت خارجه آمریکا بعد از لوزان را مو به مو تایید کرد، مشخص شد که آنچه پیش از این توسط وزارت خارجه آمریکایی‌ها منتشر شده بود، نه «آنچه خودشان مایلند» و تفسیرهای زیاده خواهانه از توافقات صورت گرفته در لوزان، بلکه همان «پارامترهای برنامه جامع اقدام مشترک» بود که روزی در کشور قبول چنین توافقی غیر قابل تصور و غیر قابل تحمل می نمود.

​همچنین با مصاحبه اخیر آقای صالحی و اعلام جواز بازدید از پارچین با عبور رسمی از خطوط قرمزی چون منع بازرسی از مراکز نظامی غیر هسته ای باید ​دانست ​اگر روزی پذیرش توافقی با چارچوبی که آمریکایی‌ها مطرح کرده بودند برای کشور نوعی فاجعه قلمداد می شد و از آن با عنوان توافق بد تعبیر می شد، امروز بسط یافته همان توافق بد را در قالب ۱۵۹ صفحه، وزارت امور خارجه کشورمان به مجلس تقدیم کرده است و بدیهی‌ترین سوالی که باید متصدیان امروز وزارت امور خارجه کشورمان پاسخ بدهند این است که به واقع کدام یک از بندهای بیانیه آمریکا بعد از مذاکرات لوزان در توافق وین به رسمیت شناخته نشده است؟ و در طول مذاکرات، آمریکا دقیقاً از کدام یک از خواسته‌هایش عقب‌نشینی کرده است؟ و چطور همان مفادی که ۴ ماه قبل، زیاده خواهی و دروغ پردازی و آرزوی آمریکا دانسته می شد و منتقدین به خاطر باور کردن آنها شماتت می شدند، امروز به عنوان دستاورد تاریخی معرفی شده و برای پذیرش آنها جشن گرفته می شود؟!

کمیته صیانت از منافع ایران با انتشار مجدد متن بیانیه رسمی وزارت خارجه آمریکا بعد از مذاکرات لوزان (که می توان آن را خلاصه ی توافق وین نیز دانست)، ضمن دعوت مردم شریف ایران به مرور این سند، از مسئولین دولتی دعوت می کند در صورتی که تفاوتی میان این متن و متن توافق وین وجود دارد، آن تفاوت را به طور شفاف به مردم شریف ایران اعلام نمایند:

​متن کامل بندهای بیانیه توضیحی وزارت امور خارجه آمریکا بعد از لوزان (موسوم به فکت‌شیت):

غنی‌سازی

– تعداد سانتریفیوژهای ایران از ۱۹۰۰۰ کنونی به ۶۱۰۴ دستگاه میرسد، که در ۱۰ سال آینده تنها ۵۰۶۰ عدد از آن‌ها اورانیوم غنی‌سازی خواهد کرد. تمامی سانتریفیوژها از نوع IR-۱ خواهد بود.

– ایران موافقت کرده دستکم به مدت ۱۵ سال، بالای ۳.۶۷درصد غنی‌سازی نکند.

– ایران موافقت کرده است که به مدت دستکم ۱۵ سال، ذخایر اورانیوم غنی‌شده خود را از مقدار ۱۰۰۰۰ کلیوگرم کنونی، به ۳۰۰ کیلوگرم کاهش دهد.

– تمامی سانتریفیوژهای اضافی ایران تحت نظارت آژانس ذخیره شده و تنها برای جایگزینی سانتریفیوژهای فعال مورد استفاده قرار می‌گیرند.

– ایران موافقت کرده است که تا ۱۵ سال هیچ تأسیسات غنی‌سازی تازه‌ای نسازد.

– زمابندی گریز ایران (زمانی که طول می‌کشد ایران مواد غنی‌شده کافی برای یک سلاح داشته باشد) در حال حاضر بین ۲ تا ۳ ماه ارزیابی می‌شود. این زمانبندی ذیل این چارچوب، برای دستکم ۱۰ سال، به دستکم یک سال افزایش می‌یابد.

ایران تأسیسات خود در فردو را تبدیل می‌کند، به نحوی که دیگر برای غنی‌سازی اورانیوم به کار نرود

– ایران موافقت کرده تا به مدت دستکم ۱۵ سال در تأسیسات فردو غنی‌سازی اورانیوم انجام ندهد.

– ایران موافقت کرده تا تأسیسات فردو را به نحوی تبدیل کند که تنها برای اهداف صلح‌آمیز به کار گرفته شود (به مرکز تحقیقات هسته‌ای، فیزیک، فناوری)

– ایران موافقت کرده تا دستکم به مدت ۱۵ سال در فردو تحقیقات و توسعه مرتبط با غنی‌سازی اورانیوم انجام ندهد.

– ایران به مدت دستکم ۱۵ سال هیچ مواد شکافت‌پذیری در فردو نخواهد داشت.

– تقریبا دو سوم سانتریفیوژها و زیرساخت‌های فردو حذف خواهد شد. سانتریفیوژهای باقی‌مانده نیز اورانیوم غنی نخواهد کرد. تمامی سانتریفیوژها و زیرساخت‌های مربوطه تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار می‌گیرد.

ایران برای ۱۰ سال، تنها در تأسیسات نطنز و با تنها ۵۰۶۰ سانتریفیوژ نسل اول (IR-۱) اورانیوم غنی‌سازی می‌کند.

– ایران موافقت کرده تا برای ۱۰ سال، تنها با استفاده از سانتریفیوژهای نسل اول خود (IR-۱) در نطنز غنی‌سازی کرده و تمامی سانتریفیوژهای پیشرفته خود را برمی‌دارد.

– ایران ۱۰۰۰ سانتریفیوژ IR-۲M خود را که در حال حاضر در نطنز نصب شده، برداشته و به مدت ۱۰ سال آن‌ها را در انبار تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار می‌دهد.

– ایران برای دستکم ۱۰ سال از مدل‌های IR-۲، IR-۴، IR-۵، IR-۶ یا IR-۸ برای تولید اورانیوم غنی‌شده استفاده نمی‌کند. ایران بر اساس یک زمانبندی و مولفه‌هایی که با ۱+۵ مورد توافق قرار می‌گیرد، با سانتریفیوژهای پیشرفته خود، فعالیت‌های تحقیقات و توسعه خواهد داشت.

– برای ۱۰ سال، غنی‌سازی و تحقیقات و توسعه غنی‌سازی محدود خواهد بود، تا از زمان گریز یک ساله اطمینان حاصل شود. پس از ۱۰ سال، ایران به طرح غنی‌سازی و تحقیقات و توسعه غنی‌سازی که به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ارائه شده و مطابق با برنامه اقدام مشترک جامع و ذیل پروتکل الحاقی مقید خواهد بود،‌ که منجر به محدودیت‌های مشخص بر ظرفیت غنی‌سازی می‌شود.

بازرسی و شفافیت
آژانس بین‌المللی به تأسیسات هسته‌ای ایران، از جمله به تأسیسات غنی‌سازی این کشور در نطنز و تأسیسات غنی‌سازی پیشین آن در «فوردو» دسترسی منظم خواهد داشت و در این راستا از پیشرفته‌ترین و مدرن‌ترین فناوری‌های نظارتی استفاده خواهد کرد.‎

– بازرس‌ها به زنجیره تأمین که پشتیبان برنامه هسته‌ای ایران است، دسترسی خواهند داشت. سازوکارهای بازرسی و شفافیت‌ جدید با نظارت دقیق بر اجزا و مواد هسته‌ای ایران از انحراف این برنامه به سمت برنامه‌ای مخفیانه جلوگیری خواهد کرد. بازرس‌ها به زنجیره تأمین که پشتیبان برنامه هسته‌ای ایران است، دسترسی خواهند داشت. سازوکارهای بازرسی و شفافیت‌ جدید با نظارت دقیق بر اجزا و مواد هسته‌ای ایران از انحراف این برنامه به سمت برنامه‌ای مخفیانه جلوگیری خواهد کرد.‎

– بازرس‌ها به معاون اورانیوم دسترسی خواهند داشت و در کارخانه‌های اورانیوم که ایران به مدت ۲۵ سال اقدام به تولید کیک زرد کرده پایش مستمر انجام خواهد داد.‎

– بازرس‌ها از روتورهای سانتریفیوژ ایران نظارت مستمر به عمل خواهند آورد و تأسیسات تولید و ذخیره اورانیوم ایران را برای ۲۰ سال در معرض نظارت قرار خواهند داد. پایگاه ساخت سانتریفیوژ ایران متوقف شده و تحت نظارت مستمر قرار خواهد گرفت.‎

– تمامی سانتریفیوژها و زیرساخت‌های برداشته شده از فوردو و نطنز تحت نظارت مستمر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار خواهند گرفت.‎

– یک کانال تدارکاتی انحصاری به منظور نظارت و تأیید تک تک موارد مربوط به تأمین، فروش و انتقال مواد و فناوری‌های هسته‌ای و مواد دارای استفاده‌های دوگانه به ایران ایجاد خواهد شد.‎

– ایران با اجرای پروتکل الحاقی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی موافقت کرده که به آژانس امکان اطلاعات و دسترسی بیشتر به برنامه هسته‌ای ایران، هم در تأسیسات اعلام شده و هم در تأسیسات اعلام‌نشده فراهم می‌آورد.‎

– ایران ملزم خواهد بود به آژانس دسترسی‌های لازم برای تحقیق درباره تأسیسات مشکوک این کشور یا تحقیق درباره ادعاهای وجود تأسیسات غنی‌سازی پنهان، تأسیسات تبدیل (اورانیوم)، تأسیسات تولید سانتریفیوژ یا تأسیسات تولید کیک زرد در هر نقطه از آن کشور فراهم کند.‎

– ایران موافقت کرده کد اصلاحی ۳.۱ که مستلزم اطلاع‌رسانی زودهنگام درباره ساخت تأسیسات جدید است را اجرا کند.‎

– ایران اقدام به اجرای مجموعه‌ای مورد توافق از اقدامات برای پرداختن به نگرانی‌های آژانس بین‌الملل انرژی اتمی درباره جنبه‌های نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای خود خواهد کرد.‎

رآکتورها و بازفرآوری

– ایران موافقت کرده رآکتور تحقیقاتی آب سنگین در اراک را بر اساس طراحی مورد توافق با ۱+۵، بازطراحی و بازسازی کند، به نحوی که دیگر پلوتونیوم سطح تسلیحاتی تولید نکرده و تحقیقات و تولید رادیو ایزوتوپ را امکان‌پذیر کند.

– هسته اصلی رآکتور که می‌توانست مقادیر قابل توجه پلوتونیوم سطح تسلیحاتی تولید کند، نابود شده یا از کشور خارج می‌شود.

– ایران در طول عمر رآکتور، تمام سوخت مصرف‌شده رآکتور را به خارج از کشور منتقل می‌کند.

– ایران به صورت نامحدود، متعهد شده است که دست به بازفرآوری یا تحقیق و توسعه بازفرآوری بر سوخت هسته‌ای مصرف‌شده، انجام ندهد.

– ایران به مدت ۱۵ سال، فراتر از نیازهای رآکتور اصلاح‌شده اراک، آب سنگین انباشت نکرده و تمامی آب سنگین باقی مانده را در بازارهای بین‌المللی به فروش می‌رساند.

– ایران به مدت ۱۵ سال، هیچ رآکتور آب سنگین دیگری نمی‌سازد.

تحریم‌ها

– ایران در صورتی که به صورتی قابل راستی‌آزمایی به تعهدات خود پایبند باشد، تخفیف تحریمی دریافت خواهد کرد.

– آمریکا و اتحادیه اروپا زمانیکه آژانس تائید کند ایران تمام گام‌های کلیدی مرتبط با هسته‌ای را برداشته، تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای را تعلیق خواهند کرد. در هر زمان که ایران به تعهدات خود عمل نکند، این تحریم‌ها فورا به جای خود باز می‌گردند.

– معماری تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای ایالات متحده در بخش اعظم دوره توافق حفظ شده و امکان بازگشت فوری آن‌ها درصورت بروز مورد جدی عدم-کارایی را فراهم می‌کند.

– تمامی قطعنامه‌های پیشین شورای امنیت سازمان ملل مرتبط با مسئله هسته‌ای ایران همزمان با تکمیل اقدامات مرتبط با هسته‌ای که نگرانی‌های کلیدی (غنی‌سازی، فردو، اراک، ابعاد احتمالی نظامی و شفافیت) را پاسخ دهد، برداشته می‌شود. ‎

– با این حال، مجوزهای اصلی در قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل (آن‌هایی که مربوط به انتقال فعالیت‌ها و فناوری‌های حساس است)، با یک قطعنامه‌های جدید شورای امنیت سازمان ملل که برنامه اقدام مشترک جامع را تائید می‌کند، بار دیگر برقرار می‌شوند. این (قطعنامه) همچنین کانال اکتساب فوق‌الذکر را ایجاد می‌کند، که یک تمهید شفاف‌سازی کلیدی به شمار می‌آید. در این قطعنامه، محدودیت‌های مهم بر تسلیحات متعارف و موشک‌های بالستیک و همچنین مجوزهایی که اجازه بازرسی محموله‌ها و بلوکه دارایی‌ها را می‌دهد، وجود خواهد داشت.

– یک روند حل مناقشه تعریف می‌شود که تمامی طرف‌های برنامه اقدام مشترک جامع را قادر می‌سازد برای حل اختلاف نظرها در مورد اجرای برنامه اقدام مشترک جامع، تلاش کنند.

– در صورتی که یک مسئله عدم-کارایی قابل توجه را نتوان از طریق آن روند حل کرد، آنوقت تمامی تحریم‌های پیشین سازمان ملل می‌توانند بار دیگر اعمال شوند.

– ذیل توافق، تحریم‌های ایالات متحده مرتبط با مسئله تروریسم، نقض حقوق بشر و موشک‌های بالستیک پابرجا خواهند بود.

زمابندی

– به مدت ۱۰ سال، ایران ظرفیت غنی‌سازی و تحقیق و توسعه خود را محدود می‌کند، که این امر زمان گریز دستکم یک ساله را تضمین می‌کند. فراتر از آن، ایران به طرح‌های غنی‌سازی بلندمدت و تحقیق و توسعه غنی‌سازی که با ۱+۵ به اشتراک گذاشته شده، مقید خواهد بود.

– به مدت ۱۵ سال، ایران عناصر اضافی برنامه خود را محدود خواهد کرد. به عنوان نمونه، ایران تأسیسات غنی‌سازی جدید یا رآکتورهای آب سنگین نساخته و ذخایر اورانیوم غنی‌شده خود را محدود کرده و فرآیندهای پیشرفته شفافیت را می‌پذیرد.

– تمهیدات مهم بازرسی و شفاف‌سازی پس از ۱۵ سال نیز ادامه خواهد داشت. پایبندی ایران به پروتکل الحاقی آژانس بین‌المللی انرژی انمی، از جمله دسترسی قابل توجه و تعهدات شفاف‌سازی، دائمی خواهد بود. بازرسی‌های قدرتمند زنجیره تأمین اورانیوم ایران برای دستکم ۲۵ سال، ادامه خواهد داشت.

– حتی پس از دوره سخت‌ترین محدودیت‌های برنامه هسته‌ای ایران، ایران همچنان عضوی از پیمان منع گسترش هسته‌ای است، که ایران را از توسعه و دستیابی به تسلیحات هسته‌ای منع کرده و اعمال پادمان‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بر این برنامه را ضروری می‌کند.​