صفحه اصلی arrow اخبار روز ایران و جهان arrow آقاي رئيس جمهور در مذاكرات استامبول به خاطر داشته باشيد
 

تابلو اعلانات نت گشت..

نت گشت را home page خود کنيد

ابزارهای رایگان برای افزایش بازدید سایت و وبلاگ شما
کدهای زیبا سازی سایت و وبلاگ - ساعت های زیبا
فروش سایت و دامنه زیبا، رند و با سابقه ده ساله و رنک دار
درمان سرماخوردگی با روش درمان های گیاهی و غذایی در ایران و جهان
دانلود تقویم نجومی سال 1403
دانلود کتاب مجربات باقر
دانلود کتاب صوتی تاریخ امپراطوری هخامنشیان از کوروش تا اسکندر
دانلود کتاب صوتی اروپا در قرون وسطی
دانلود جزوه حقایقی درباره سنگ پادزهر
فروشگاه اینترنتی عصر قدیم

جستجو در سایت نت گشت و در کل سایت ها

دانلود تقویم نجومی 1403 - تقویم نجومی 1403 منجم باشی - تقویم نجومی حسین جانقربان 1403 - تقویم نجومی گلپایگانی 1403

دانلود رایگان کتاب صوتی خداوند الموت - نوشته پل آمیر - مترجم ذبیح الله منصوری


اهدای عضو یعنی اهدای زندگی

كاربران آنلاین

ما 20 میهمان آنلاین داریم
خبر خوان سایت نت گشت
RSS 2.0

ورود كاربر





هنوز ثبت نام نكرده اید؟ عضویت در سایت
به وب

عکس بازیگران مشهور هالیوودی در کنار دخترشان
پنج‌شنبه ۲۲ تیر ۱۳۹۱ ساعت ۰۹:۵۱ قبل‏ازظهر
  [جزئیات]...      ادای احترام پوتین به مقبره سربازان گمنام در مسکو
چهارشنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۱ ساعت ۰۸:۳۱ قبل‏ازظهر
  [جزئیات]...      عکس پویا امینی و همسر و پسرش
شنبه ۱۳ آبان ۱۳۹۱ ساعت ۱۲:۴۶ بعدازظهر
  [جزئیات]...      عکسی از اسکلت رضا رشیدپور ، مجری سیما
دوشنبه ۱۳ آبان ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۴۵ قبل‏ازظهر
  [جزئیات]...      چهره متفاوت چارلی چاپلین پیش از مرگ
یك‌شنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۰۵:۲۱ قبل‏ازظهر
  [جزئیات]...      

آقاي رئيس جمهور در مذاكرات استامبول به خاطر داشته باشيد

ارزیابی كاربر: OFFOFFOFFOFFOFF / 0
ضعیف عالی 

فرهاد جعفري در وبلاگش نوشت: به باور من: روزی که «کشورهای پنج به‌علاوه‌ی یک» درنتیجه‌ی مذاکرات استانبول به «توافق هسته‌ای» دست یابند؛ نه‌فقط موعد جشن و پایکوبی به بهانه‌ی «مرتفع‌شدن خطر جنگ» نیست، بلکه «روز عزای ملی»ست
----------------------------------------

کشورها شش دسته‌اند:
کشورهای دستِ‌ ششم) «نفت» ندارند، «تکنولوژی هسته‌ای منتهی به تسلیحاتِ اتمی» دارند اما  به‌دلیل «عهدنامه‌های تحقیرآمیز ناشی از جنگ جهانی دوم» اجازه‌ی «بهره‌برداری از دانش و توانایی ملی خود در این زمینه» را ندارند. درحقیقت: نه «نفت» دارند نه «تکنولوژی هسته‌ای» اما «تحقیرشده» هم هستند! [مثل: آلمان و ژاپن].

کشورهای دستِ‌ پنجم) نه «نفت» دارند، نه «تکنولوژی هسته‌ای منتهی به تسلیحاتِ اتمی» اما اگر بخواهند می‌توانند از تکنولوژی هسته‌ای برخوردار شوند که معمولاً نمی‌خواهند [مثل اکثر کشورهای دنیا: سنگاپور، تایوان، مالزی، برزیل، آرژانتین، کره‌ی جنوبی، ترکیه و...]

کشورهای دستِ چهارم) «نفت» دارند، اما «تکنولوژی هسته‌ای منتهی به تسلیحاتِ اتمی» ندارند [مثل: عربستان، عراق، امارات متحده، کویت، بحرین و ونزوئلا و درحقیقت تمامی کشورهای عضو اوپک...]

کشورهای دستِ سوم) «نفت» ندارند، «تکنولوژی هسته‌ای منتهی به تسلیحاتِ اتمی» دارند اما «عضو شورای امنیت نیستند» [مثل: پاکستان، کره شمالی، هند، اسرائیل]

کشورهای دستِ دوم) «نفت» ندارند، اما «تکنولوژی هسته‌ای منتهی به تسلیحاتِ اتمی» دارند و درعین‌حال «عضو شورای امنیت هستند» [مثل: چین، انگلستان، فرانسه]

کشورهای دستِ اول) هم «منابع عظیم نفت» و هم «منابع عظیم گاز» دارند، هم «تکنولوژی هسته‌ای منتهی به تسلیحاتِ اتمی» [مثل فقط دو کشور: آمریکا و روسیه]

اگر «ایران» می‌توانست به «تکنولوژی هسته‌ای» آنچنان مسلط شود که به این کشور «توانایی ساخت تسلیحاتِ هسته‌ای» هم می‌داد؛ آن‌هنگام «ایران» نیز به‌دلیل برخورداری از منابع عظیم نفت و گاز، «در ردیف دو کشور آمریکا و روسیه» قرار می‌گرفت و از توانایی کم‌نظیری برای «تاثیرگذاری بر نظم بین‌المللی مبتنی بر منافع ملی خود» برخوردار می‌شد هرچند که به لحاظ علمی، تکنولوژیکی و اقتصادی همچنان «یک کشور جهان سومی» محسوب شده و می‌شود.

رویدادی که به‌ترتیب: بیش از همه، کشورهای دستِ اول (آمریکا و روسیه)؛ سپس کشورهای دسته دوم اما عضو شورای امنیت (چین، فرانسه، انگلستان) و سپس کشورهای دستِ سوم (اسرائیل ، پاکستان، کره شمالی، و هند) را به‌درستی، به هراس می‌انداخت.

به باور من: روزی که «کشورهای پنج به‌علاوه‌ی یک» درنتیجه‌ی مذاکرات استانبول به «توافق هسته‌ای» دست یابند؛ نه‌فقط موعد جشن و پایکوبی به بهانه‌ی «مرتفع‌شدن خطر جنگ» نیست، بلکه «روز عزای ملی»ست. چراکه ایران را از آستانه‌ی «کشور دستِ اول‌شدن»، به موقعیت و جایگاهِ «کشورهای تحقیرشده‌ی دستِ ششم» (آلمان و ژاپن) سوق می‌دهد که ناشی از اراده‌ی قدرت‌های جهانی، از «مهم‌ترین و سرنوشت‌سازترین حق خود» محروم شده‌اند.

برخی «رسانه‌های ....»، از هم‌اکنون به شانتاژ تبلیغاتی و فضاسازی رسانه‌ای دست زده‌‌اند تا مذاکرات استانبول را «پیروزی تعیین‌کننده در مذاکره‌ی بزرگ قرن!» بخوانند و بدین‌ترتیب، این «شکست و تحقیر بزرگ تاریخی» را تحتِ «عناوین پرطمطراق و دهان‌پرکن» اما «بی‌بنیاد و به‌کلی دور از واقعیت» مخفی کنند [درعین‌حال؛ از دل آن، یک نامزد «ریاست‌جمهوری مطلوب ---» هم استخراج کرده‌اند!]. «پیروزی تعیین‌کننده‌ برای جمهوری اسلامی!» که معلوم نیست چرا موجب رضایت و خشنودی «روسیه»، «آمریکا»، «انگلستان»، «فرانسه» و «چین» شده! آنقدر که آن را «جدی»، «بسیار سازنده»، «امیدوارکننده» و «روبه‌جلو» خوانده‌اند که «مسائل درستی در آن مطرح شد»!
اما آقای «احمدی‌نژاد» به عنوان« تنها رئیس‌جمهور برآمده از میان جمهور مردم» [کسی که کمترین وابستگی  ندارد] باید این نکته را به‌خاطر داشته باشد که:
«تحت هیچ شرایطی» و «به هر قیمت گزافی هم که باشد»؛ امضای ایشان (یا دولت ایشان) نمی‌بایست در ذیل «هرگونه توافقی که ناقض حقوق ایران و مردم ایران درخصوص برنامه‌ی هسته‌ای باشد» گذاشته شود.

چون: «امضای رئیس‌جمهور»ی که حتا در عزل و نصب‌های خود، فاقدِ «همان اندک حقوق به‌رسمیت‌شناخته‌شده توسط قانون اساسی جمهوری اسلامی»ست [آن‌چنان که حتا از «انتصاب مدیر یک سازمان دولتی توسط وی» هم جلوگیری می‌شود] در ذیل «هر قرارداد احتمالی هسته‌ای که ناقض حقوق و منافع ملی ایران باشد»، چه معنایی جز «به‌دوش‌گرفتن آگاهانه ی مسئولیتِ اقدامات و تصمیماتِ به زیان حقوق ایران و مردم ایران» دارد؟!

پس اگر همان‌گونه که «رسانه‌های متصل» ادعا می‌کنند مذاکرات استانبول حقیقتاً واجدِ «یک پیروزی تعیین‌کننده در مذاکره‌ی بزرگ قرن!» محسوب می‌شود؛ این «افتخار بزرگ تاریخی»، همان بهتر که به‌نام «کارگزاران متصل» ثبت تاریخی شود نه «رئیس‌جمهور منتخب مردم»!
.
.
«کشورهای پنج به‌علاوه‌ی یک» (به ضمیمیه اسرائیل و اعراب) به‌خوبی دانسته و می‌دانند که اگر «جمهوری اسلامی» قادر به ساخت تسلیحات هسته‌ای باشد؛ نه توان موشکی لازم را دارد و نه اگر داشته باشد، آمادگی پرتاب آن را به سمت اسرائیل یا هرکجای دیگر دارد. چون به‌خوبی از پیامدهای آن آگاه است و می‌داند که در کمتر از چنددقیقه، خاک ایران، با تسلیحات هسته‌ایِ غرب (و اسرائیل) شخم زده خواهد شد.

دست‌برقضا؛ چیزی که آنان (به‌ویژه ایالات متحده و روسیه، انگلستان، فرانسه و چین) را «به‌شدت» نگران می‌کند این است که:
«ایران» از تکنولوژی ساخت تسلیحات هسته‌ای برخوردار شده اما «سلاح هسته‌ای‌اش را پرتاب نکند» بلکه آن را وسیله‌ی اثرگذاری منطقه‌ای و جهانی خود قرار داده و به کمک آن، قدرت تاریخی‌اش را بازسازی کند. پس چه‌بهتر (از دید آنان) که: «تا پیش از وقوع هرگونه تحول دموکراتیک در ایران» که چنین توانی را در اختیار «فرزندان جمهور مردم» قرار خواهد داد؛ و با سوء‌استفاده از «اعتراض داخلی» و «وحشت جهانی از رفتارهای غیرمعمولِ ... »، برنامه‌ی هسته‌ای ایران را به توقف مطلق بکشانند.

آموزش زبان  دیالوگ

آخرین مطالب