شعر زیبایی برای امام زمان که ایت الله بهجت دراواخر عمرشان زمزمه میکردند

آیت الله بهجت در اواخر عمر شعری زمزمه می کردند که به شرح زیر است:

با كدام آبرويی روز شمارش باشيم؟
عصرها منتظر صبح بهارش باشيم؟

سال ها منتظر سيصد و اندی مرد است
آنقدر مرد نبوديم كه يارش باشيم...

گيرم امروز به ما اذن ملاقاتی داد
مركبی نيست كه راهی ديارش باشيم

سال ها در پی كار دل ما  افتاده
يادمان رفت كمی در پی كارش باشيم

ما چرا؟ خوبترين ها به فدای قدمش
حيف او نيست كه ما ميثم دارش باشيم؟

اگر آمد خبر رفتن ما را بدهيد
به گمانم كه بنا نيست كنارش باشيم...

اللهم  عجل لولیک الفرج
سلامتی حضرت بقیةالله و تعجیل