دانلود آلبوم کنسرت دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید - پرواز همای

چند سالی می شود که دیگر همه با صدا و آواز ، سبک و سیاق و نوع سروده ها و چکامه های همای و کنسرت های پرشورش آشنایند و همه چشم انتظار کنسرت های جدید پرواز همای هستند. از جدیدترین کنسرت های پرواز همای در سال 1391 کنسرت دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید  است.  برای هدیه نوروزی شما آلبوم کنسرت ديوانه چو ديوانه ببيند را برای شما همراهان همیشگی نت گشت قرار دادیم. تا از این اثر زیبای پرواز همای در آستانه نوروز بهره کافی را ببرید. در ضمن علاوه بر لینک دانلود این آلبوم توضیحات و متن شعرها و تصنیف های دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید به قلم خود پرواز همای را هم حتماٌ مطالعه کنید که در استفاده و حظ شما از این البوم تاثیر بسزایی دارد

براای دانلود این آلبوم دیوانه چو دیوانه ببیند بر روی این لینک ویا عکس زیر کلیک کنید

پرواز همای درباره کنسرت های دیوانه چو دیوانه ببیند و نحوه سرودن چکامه هایش می نویسد:
سوژه‌ای که چند سال بود در نظر داشتم را انتخاب کردم و بر اساس آن آلبوم  دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید  را ساختم،

بی‌ ساغرو پیمانه و دلدار نشاید      پیمانه بباید زد‌‌و تردید  نباید
بر دلبر دیوانه بگوئید  بیاید         دیوانه چوو دیوانه ببیند خوشش آید
هنگام به کوی داره میخانه گذار است    می نوش جهان از قدح عشق خمار است
بر ساقی دیوانه بگو رخ بنماید        دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید
ای مدعیانی که به دنبال خدایید         معشوق همین‌جاست کجایید  بیایید
ساقی‌ گره از کار شما  باز گشاید        دیوانه چوو دیوانه ببیند خوشش آید
هر تاج گرانمایه و هر تخت نپاید         ‌ای زاهد دیوانه بیندیش که شاید

دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید جمله زیبایی بود که همیشه همه  ما شنیده بودیم و گاهی‌ هم وقتی‌ دوستان را می‌دیدیم در حالتهای گوناگون به هم این جمله را می‌گفتیم. من از این استفاده کردم و سروده و آهنگی را ساختم که فکر می‌کنم یکی‌ از بهترین چامه‌هایی ست که در این چند سال ساختم.

سروده‌ دیگری ساختم تا بتوانم پیش از این آهنگ به  آواز بخوانم:

یک حال  پریشانی  مبهم دارم        می‌‌خندم  و کوله باری از غم دارم
در چهره بسی‌ شادم و در دل‌ انگار      یک کوه ز غصه‌های عالم دارم
با این همه غم که بر دلم ریخته اند      یک جام شراب ارغوان کم دارم ...

این سروده شاید زبان حال خیلی‌ از آدم‌هایی باده که من این روزها میشناسم یا میبینم.

از آنجایی که همیشه دوست دارم ادامه دهنده سبک سهراب در چکامه سرائی نو باشم ، یک سروده‌ی دیگر ساختم تا در کنار این آهنگ‌ها بخوانم:

خدا در روستای ماست
خدا در روستای ما کشاورز است
خدا را دیده‌ام با کارگر‌ها مهر را می‌‌کاشت ،  ایمان را درو میکرد
خدا با باد می‌رقصید
و بر روی چمن‌ها میدوید و میدوید از روی شالیزار
خدا با ابر می‌‌گریست اشکهایش را تهی میکرد روی کشت زار روستای ما
خدا با کدخدای روستای ما برادر نیست
که او از آبشار کوه‌های روستا جاریست
کنار چشمه ی پاکی
من او‌را دیده‌ام با دست‌های ساده و خاکی
خدا هم همچو دیگر مردمان روستا از کدخدا شاکی‌
خدا در روستای ماست
خدا در روستای ما کشاورز است
من از این روستای سبزو از این بوی شالی میشوم سر مست
خدا هر جا که بوی گندم و آب و علف باشد در آنجا هست
خدا در روستای ماست
خدا در روستای ما کشاورز است

این سروده  بیشتر از همهٔ آهنگ‌ها در کنسرت‌ها مورد علاقهٔ مردم بود و خودم نیز از خواندن این آهنگ خیلی‌ لذت میبردم ، چرا که  وقتی‌ روی صحنه بودم تمام خاطرات دوران کودکیم را در شالیزارهای زادگاهم به یاد میاوردم و میخواندم ، درست وقتی‌ که با پدر و برادر‌ها برنج‌ها را درو میکردیم و مادرم از راه میرسید و برایمان آب یخ میاورد ...

خدا هر جا که بوی گندم و آب و علف باشد در آنجا هست...
آهنگ دیگری ساختم با نام "   ز من یاد کنید" :
این گونه اگر رفتم از این خاک ز من یاد کنید
هر جا که پرنده‌ای بشد در قفس آزاد کنید
هر جا که دلی‌ شکسته دیدید ز غم شاد کنید
هر جا به خرابه‌ای رسیدید آباد کنید
این گونه اگر رفتم از این خاک ز من یاد کنید
آن دم  که دو پیمانه  پر از باده کنید
آن دم که سریع به مهر و سجاده کنید
یادی هم از این عاشق دلداده کنید
آن دم که دلم در عطسه افتاد کنید
این گونه اگر رفتم از این خاک ز من یاد کنید
در میکده‌ای که باده اندوخته ام
آتشکده‌ای که آتش  افروخته ام
در مدرسه که دانش آموخته ام
در گرد هم آیید و مرا شاد کنید

.

این سروده  آرزوی من پس از مرگ هست که تقدیم کردم به یکی‌ از بهترین دوستانم  که همیشه یارو همدم من بودند و حامی فرهنگ هنر ایران، یقین دارم که خیلی‌‌ها دوست  دارند که پس از مرگ این‌گونه از آنها یاد بشود و  من این آواز را از زبان آنها خواندم.

من مست و پریشان و خرابم که خرابم
پیمانهٔ دیگر بده از آتش و آبم
من تشنه یک بوسهٔ نابم که خرابم
بیدار کن اینگونه ز خوابم که خرابم
بیدار کن از خوابم و در آتشم انداز
بگذار چو خورشید به روی تو بتابم
ای چشم تو پیمانه ای از جام شرابم
پیمانهٔ دیگر بده از آتش و آبم 
من مست و پریشان و خرابم که خرابم

این سروده  با کمانچه ی زیبای علیرضا مهدی زاده  در فاصله ی پنجم دستگاه اصفهان به آواز اجرا  میشد و پس از آن آهنگ زبان نگاه با سروده‌ای از استاد هوشنگ ابتهاج آغاز می گردید ،این یکی‌ از زیباترین آهنگ‌های عاشقانه‌ای هست که تا کنون ساختم و این سروده  یکی‌ از شاهکار‌های عاشقانه ی  استاد هست که پیشتر‌ها استاد بیژن بیژنی آن را با آهنگی در ماهور به همراهی ارکستر بزرگ خوانده بودند و من نیزدر مایه اصفهان با  حال و  هوای دیگری  اجرا کردم.

آهنگ "آفتاب"  یک آهنگ عاشقانه اما اجتماعی- مذهبی‌ هست که با تضمینی  از یه خط از سروده ی  جامی  سرودم و کنسرت را همیشه با این آهنگ آغاز می‌کردم چرا که در وزن و حال و هوای پر آشوب اجرا میشد و بهترین گزینه برای آغاز بود :

ای که چون رخ می‌‌نمایی آفتاب آید برون
آنچنان مستی که از چشمت شراب آید برون
گیسوانت خود حجابی بر نگاهت می‌کشد
وای از آن روزی که زلفت از حجاب آید برون
آنکه می‌گوید خراب است آنکه گیسویش رهاست 
گیسوانت را رها کن تا  خراب آید برون
گویا در خواب غفلت مانده اند اصحاب کهف
پس تو رخ بنما که این عالم ز خواب آید برون
ای که چون رخ می‌‌نمایی آفتاب آید برون
آنچنان مستی که از چشمت شراب آید برون

و الی آخر