فارسی را پاس بداریم جناب دکتر طریف

یک سوال دارم. کسی هست جوابمو بده؟

می گن یکی از اصول دیپلماتیک اینه که هر کشوری در کنفرانس ها و نشست های مشترک با زبان رسمی کشور خودش حرف بزنه تا جایی که در زمان دکتر احمدی نژاد وقتی آقای متکی برای بدست آوردن نظر مساعد ژاپنی ها به ژاپن رفته بود به زبان ژاپنی صحبت کرد، کلی مورد انتقاد رسانه های داخلی قرار گرفت چون ایشون مدت زیادی سفیر ایران در ژاپن بود به این زبان مسلط بود.

اما جالبه در این دولت ما معمولآ هروقت دکتر ظریف رو در قاب تلویزیون می بینیم حتمآ یا یاید زیرنویس فارسی باید داشته باشه یا اینکه مترجمی که صحبت های ایشون رو به فارسی ترجمه کنه.
جالب اینکه حتی در مقابل خبرنگار چینی هم ایشون انگلیسی صحبت می کردن. خوب این یعنی چی؟ گیرم که اصلآ عرف دیپلماتیک هم هیچ، در مقابل خبرنگار چینی یا باید چینی حرف زد یا فارسی. دیگه انگلیسی از کجا اومد؟اما سوال من:
آیا عرف دیپلماتیک فقط برای یک دولت خاص موضوعیت داره؟
یا اینکه زبان رسمی ما از دولت یازدهم به اینور تغییر کرده؟

آیا صفحه شخصی توییتر وزیر خارجه ایران باید همه یا بیشترش انگلیسی باشد؟ اصولآ این صفحات شخصی مگر برای ارتباط نزدیکتر مسولین با مردم کشورشان نیستند؟ آیا مردم ایران انگلیسی می نویسند؟

یک پیشنهاد به آقای دکتر ظریف:
آقای دکتر پیشنهاد می کنم به اندازه ای که متون انگلیسی می خونید و به اندازه ای که انگلیسی صحبت می کنید ، فارسی هم بخونید و بنویسید و صحبت کنید. هرچی باشه شما وزیر امور خارجه ایران هستید تازه به قول رئیس جمهور از ژنرال های این عرصه هم هستید . آوردن اینگونه جملات ناقص در نوشته ها، از شخصیت هایی در حد شما درست نیست.

وزیر خارجه کشورمان در پست توئیتری خود درباره مذاکرات هسته ای نوشت:

اگر توافق شود پیروزی دیپلماسی به این معناست که همه پیروز شده ایم، در حالی که همه می توانستیم ببازیم. روشن و ساده است، احتیاجی به تحریف نیست.

::::: انگار یک مترجم باید بیاد تا اینم زیر نویس کنه. البته به قول این دیپلمات ها و گزارشگرها که این روزها از بس از روح توافق برامون گفتن خفه مون کردن، ما هم روح این جمله ظریف رو به هر حال فهمیدیم اما خداییش جمله ش روح داره اما جسم نداره.

احتمالا روح این جمله توافقی اینه:
اگر توافقی صورت گیرد یک پیروزی دیپلماسی برای ما اتفاق افتاده و به این معناست که همه پیروز شده ایم .....