آیا سفرهای احمدی نژاد به دلیل ترس از فراموش نشدن است؟

«ترس از فراموش شدن» عبارتی است كه از سال 92 همواره از سوي رسانه‌هاي اليگارشي حاكم در مورد رئيس جمهور سابق بسيار تكرار شده است! كافي است احمدي‌نژادي كه همواره در بطن جامعه است، اخبار حضورش در يكي از جمع‌هاي مردمي، رسانه‌اي شود تا لرزه بر اندام آنها بيافتد و با كليدواژه‌ي «ترس از فراموش شدن»، ترس از فراموش نشدن آن مرد را فرياد بزنند!

براي اصولگراياني كه همواره او را بايكوت مي‌كنند و اصلاح‌طلباني كه دنبال بهانه مي‌گردند تا همچون آن هشت سال او را تخريب كنند، «ترس از فراموش نشدن» احمدي‌نژاد كابوسي است كه هر روز به جانشان مي‌افتد. بعيد است كه ندانند ليست درخواست‌هاي مصاحبه از سوي رسانه‌هاي مهم جهاني و داخلي روي ميز دفتر رئيس جمهور سابق خاك مي‌خورد كه بيشتر آنها از سوي همين مبلغان «ترس از فراموشي» ارسال شده است.  خود را به ندانستن مي‌زنند درحاليكه خوب مي‌دانند تنها چيزي كه احمدي‌نژاد اصلاً به آن فكر نمي‌كند فراموش شدن يا نشدن است. اصلاً دغدغه‌ او چيز ديگري است كه اگر دغدغه‌اش آن موضوع مهم نبود، اينطور مورد توجه ملت قرار نمي گرفت همچون سايرين .

رسانه‌ي ملي كه فعلاً اسير است،‌ ولي هيچ رسانه‌ي آزاد تصويري و متني در فضاي مجازي وجود ندارد كه درخواست مصاحبه با احمدي‌نژاد را نداشته باشد. اصلاً مگر مي‌شود مدعيان رسانه ندانند كه دعوت از احمدي‌نژاد نه براي مصاحبه يا سخنراني بلكه براي چند دقيقه حضور در هر جلسه‌اي و به هر بهانه‌اي يعني «خبر اول» همه رسانه‌هاي آزاد چه رسد به اینکه سخران آن جلسه هم رئیس جمهور سابق باشد!

اصلاً مصاحبه و سخنراني كه جاي خود دارد! اين جماعتي كه اين ادعاي مضحك را مطرح مي‌كنند چگونه به اين زودي فراموش كردند كه در يكي از مهمترين جلسات سياسي كشور كه هر چهار سال يكبار برگزار مي‌شود و همه مقامات و مسئولين حضور دارند ( تنفيذ )، آنچه حتي بيش از سخنراني رئیس‌جمهور منتخب، مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت جابجا شدن چند متری صندلي احمدي‌نژاد است! فضاي رسانه‌اي كشور، از بالاترين سطح تا پايين‌ترين آن به اين موضوع معمولي اختصاص مي‌يابد! اينكه مثلا چرا اول جلسه كنار فلان شخصيت نشسته بود و بعد رفت و كنار ديگري نشست. اين چه معنايي دارد؟ شما جاي رسانه‌هاي غوغاسالار خاندان‌ها باشيد، از اين اتقاق نادر یعنی اشغال رسانه‌ها بخاطر یک اتفاق ساده نبايد بترسيد؟!

اين همان «ترس از فراموش نشدن» احمدي‌نژاد است! در آن جلسه رئيس جمهور، وزراء فرماندهان ارتش و سپاه، اعضاء مجلس خبرگان رهبري و شوراي نگهبان حضور دارند ولي تنها يك نفر ديده مي‌شود و سايرين حتي «رئيس جمهور 23 ميليوني» اصلاً جايگاهي در ميان رسانه‌هاي آزاد ندارد! اين واقعيت ترس ندارد اين برای رسانه‌های خاندان‌پرور هزاران بار بدتر از كابوس است. احمدي‌نژاد در آن جلسه يك كلمه سخنراني نكرد، دوربين صدا و سيما حداكثر پنج مرتبه و هر بار به اندازه ۴ ثانيه، يعني جمعاً بيست ثانيه از تصویر آن مرد را پخش کرد و این از سخنراني نيم ساعته رئيس جمهور پُررنگ تر مي‌شود!

از آن عجيب‌تر عدم حضور احمدي‌نژاد در جلسه‌اي ديگر است كه همه سران نظام حضور دارند و اين غيبت به سرعت به تيتر يك رسانه‌ها در فضاي مجازي تبديل مي‌شود و اين سوال براي رسانه‌هاي خانداني مطرح مي‌شود كه چرا توجه مردم به بخش اندك خالي ليوان بسيار بيشتر از بخش پُر آن است!

واقعاً ادعاي ترس از فراموش شدن براي يك چنين شخصيتي ادعاي مضحكي نيست؟! چه آن 25 ميليوني كه سال 88 به او رأي دادند چون مردمي و انقلابي بود و چه آن 13 ميليوني كه به او رأي ندادند ولي ديدند كه او شخصيتي است آزاده و شجاع است. امروز تشنه‌ي شنيدن سخنان و اخبار مربوط به او هستند و اگر مي‌بينيد احمدي‌نژاد كمتر صحبت مي‌كند و خبرهايش كمتر رسانه‌اي مي‌شود به اين دليل است كه او مي‌داند رسانه‌ها بجاي پرداختن به مشكلات مردم، تنها مشغول حزب بازي، حاشيه‌پردازي و جناح‌سالاري هستند و كمتر به درد مردم مي‌پردازند و اگر او سکوت نکند، همه فضاي رسانه‌اي كشور معطوف به اخبار او مي‌شود و مردم و مشكلاتشان به صورت كامل فراموش مي‌شود!

ولي بدانيد اين سكوت هميشگي نيست. روزي كه احمدي‌نژاد يا علي بگويد و براي لبیک به خواست ملت، دست روي زانو بگذارد، همچون آن يكماه طوفاني سال 96؛ همه فراموش مي‌شوند، فراموش شدني!

منبع: دولت بهار/ محمد جوادی        2017-09-03