دکتر سعید زیباکلام استغفارنامه منتشر کرد

دکتر سعید زیباکلام استغفارنامه منتشر کرد.

ما محرومان مستضعف (همان به استضعاف کشیده‌ها) هیچ چاره‌ای نداریم جز اینکه: بپذیریم جایگاه چندانی در عرصة سياست و قدرت نداریم. جز اینکه: عرصه قدرتمندان ــ هم نادمان غربزده و هم ناکثین بی سروصدا و مدعی ــ ابدا گوشی برای شنیدن حرف‌های امثال شماها دربارة عدالت و عدالتخواهی و توزیع عادلانه ثروت و قدرت و اطلاعات ندارند. من بنوبة خودم استغفار می‌کنم که سال‌ها در غفلت بسر برده‌ام.

خدای رحمان ما را ببخشاید که خوش‌خیالی و سهل‌انگاری و ساده‌انگاری کردیم که علی‌الدوام تبهکاری‌ها و سکوت‌ها و تعویق‌ها و پند و موعظه‌های مکرر را دیدیم و آنگاه گفتیم: ”انشاالله که بزغاله است“، ”شاید شایعه باشد“، ”از کجا معلوم که بدخواهان این حرف‌ها را جعل نکرده‌اند تا شیفتگان خدمت را بدنام و منزوی کنند“ و هکذا. علی‌الدوام در این سی و اندی سال، شورا و ستاد و مرکز برای مبارزه با مفاسد و مفسدان خدوم و خوش‌سابقه ساخته شد لیکن دریغ از یك سیلی محکم در گوش لاشخورها و کفتارهای سابقه‌دار و وجیه‌المله و خوش قوم و قبیله و خوش خط‌وربط.

ما مستضعفان دوران قبل از پیروزی گام اول انقلاب، سال‌های سال علی را، آری! علی را و دقیقا به همین صميميت و دلچسبی: علی را و عدالتخواهی‌های او را در گوش جانمان و در عزيزترين و بنياني‌ترين حفره‌هاي عمق قلب‌مان زمزمه می‌کردیم و از اینکه می‌خواهیم تنها جرعه‌ای از کارهای او را الگوی جامعة پساانقلاب قراردهیم بخود می‌بالیدیم و جان می‌گرفتیم و به اهتزاز درمی‌آمدیم و بقدر تاب و توانمان فداکاری می‌کردیم. اینک اما در هر مجلسی و در هر کوی و برزنی با لعن و نفرین و آه انواعی از صنوف مردم مواجه می‌شویم و چاره‌ای جز سکوتی از سر شرمساری و خجلت نداریم.

بار خدایا! ما باید چه کنیم؟ نه تنها با دروغ و مکر و لفاظی مناصب قدرت را تسخیر نکردیم که هرگاه و هرجا بی هیچ تردیدی حق را حس کردیم ان را بخاطر تحقق آرمان‌های انقلاب بر زبان آوردیم و سپس به طرفه‌العینی بی‌اعتبار و اخراج شدیم. نه تنها با انواع بهانه‌ها و عناوین خود را به آرامی و ظاهر‌الصلاحی به لوله‌های نفت وصل نکردیم که اگر کسی را هم یقین پیدا کردیم که چنین می‌کند از او اعراض کردیم. هر جا رایحة رانتی و گروهکی را حول مقاصد فردی و برخلاف منافع ملی و مصالح و آرمان‌های انقلاب استشمام کردیم بلافاصله از آن رویگردان شدیم.

و حالا بعد از سال‌ها که به برکت پوشالی/حقیرشدن هر چه بیشتر عرصه سیاست، و حقارت و ذلت هر چه بیشتر رجال سیاسی و وقوع ماجرای مذاکرات هسته‌ای و حصول جرثومه‌های ذلت‌بار ژنو و لوزان و وین، چشمان خود را قدری بازتر کرده‌ایم به عیان می‌بینیم که چه محشری است عرصه سیاست و سیاست‌ورزی در ایران، محشری فوق‌العاده دیدنی! و البته ایکاش ثبات قدم و وطندوستی و راستگویی و امانتداری و شجاعت رجال سیاسی آمریکایی و همتایان اروپایی‌شان را در همان مذاکرات ندیده بودیم تا این همه رذالت و دروغگویی و عهدشکنی و پشتک‌واروهای حیله‌گرانه و جوسازی‌های عوام‌فريبانه و دروغ رسانه‌ای را بسیار کمتر دردناک و رنج آور می‌چشیدیم.

باید بپذیریم که ما سال‌های سال است که خواب بوده‌ایم و عرصه سیاست ما به‌سرعت در سراشیبی بی‌شخصیتی، بی‌غیرتی، و تملق و چاپلوسی در حرکت بوده است. بپذیریم که امروزه و بهتر و بیشتر از هر زمان دیگری، عرصة سیاست ما سرشار از کلیدداران و مناسکداران است، شخصیت‌هایی که می‌دانند کجا باید دربارة چی حرف بزنند و چگونه حرف بزنند و چقدر حرف بزنند(!) تا هم مقبول همة رجال سیاسی و بویژه رجال بلندمرتبه واقع شوند و هم مقبول عام و خاص، و در عین‌حال از آن همه حرف و سخن و مصاحبه حتي یک قطره غیرت و شرف و حقگویی و حقخواهی و شفقت بر خلق و محرومان هم تراوش نکند و بعلاوه کمترین گزندی به این و آن تیره و طایفه نرساند.

عزیزان من! چرا ظهور طبقة جدیدی از سیاستمداران حرّاف و لفاّظ و پوک و پوچ و بی آرمانِ بیدردِ پفیوز، اما موفق و سابقه‌دار و موجه و ظاهرالصلاح و شجاع و امین و دیندار و متعهد و متخصص را نمی‌بینید؟ امروزه روز، بیش از هر زمانی، ضروری و بل حیاتی است که برای دستکم فهم طاعونی که انقلاب مبتلابه آن شده، و نه حفظ و پاسداری از آن، تقویم و تشکیل این طبقه از شیفتگان خدمتِ نمازگذارِ مناسکدار آداب‌شناس را بفهمیم و دریابیم.

عزیزان! فریب قدرت نظامی و زرادخانه موشکیِ افتخارـوـامنیت‌بخش و دستگاه‌های پیچیده و پیشرفتة اطلاعاتی و امنیتی و حتی پیشرفت‌های هسته‌ای و نانو و حتی نیز توفیقات غرورآفرینِ عزت‌بخش در نبردهای نیابتی در سوریه و عراق و سایر نقاط متلاطم و درگیر خاورمیانه را نباید خورد. اقتدار و ثبات نظام درگرو حقگویان و حقخواهان عدالتخواهی است که در عرصة سیاست حضور آرامش‌بخشی برای اقشار مختلف و بویژه برای مستضعفان و محرومان جامعه دارند. اینان به‌درستی پیچ و مهره‌های اصلی داربست هر نظام و حکومتی هستند. بدون وجود این شفیقانِ شیردلِ جوانمردِ حقگویِ آرمانگرایِ پایبند اصول، تمام آن سازمانها و دستگاهای عریض و طویل نظامی و انتظامی و تسلیحاتی و امنیتی و اطلاعاتی و مالی و صنعتی در زمان پختگی و بلوغ فساد به طرفه‌العینی همچون یخ آب می‌شوند و فرومی‌ریزند.

کلید بقای نظام ما و انقلاب ما، دقیقا اینجاست. و اینجاست که امروزه بدجوری دچار طاعون، نه! دچار ظاهرالصلاح‌های نمازخوانِ بموقع و در جای مناسبْ زانوزن و ”بله‌قربانگو“ نزد صاحبان قدرت شده است. این موریانه‌ها و کرکس‌ها و کفتارها جای عرض اندام را در عرصة سیاست ما برای آن شفیقانِ حقگوی عدالتخواه نه تنگ که اساسا منتفی کرده‌اند. مــــــــــــــــــا باید امروزه از عدم وجود این دلاوران عدالتخواه حقگو در عموم حوزه‌ها و عرصه‌های حکومت و سیاست فوق‌العاده بیمناک و خائف باشیم، آری! فوق‌العاده بیمناک و خائف، اگر نسبت به انقلاب و شهیدانِ این راه طی‌شدة پرنشیب و فراز و ایثار، بواقع احساس مسولیتی می‌کنیم.

اي دنيا! اف بر دوستي تو!“

کانال سعید زیباکلام

2017-05-02