شوی تلویزیونی رشیدپور به بازار عرضه شد!

رضا رشیدپور در ادامه حاشیه‌سازی‌هایش، به سبک سال‌های دور لوس‌آنجلس‌نشین‌ها یک شوی تلویزیونی تولید کرده است

رضا رشیدپور و فرزاد حسنی هر تفاوتی که با یکدیگر داشته باشند در یک نقطه اشتراک دارند و آن هم اینکه عاشق غوطه خوردن در حواشی هنر و گرفتن ماهی از این حواشی هستند.

به گزارش جهان به نقل از شبکه ایران فرزاد حسنی که مدتها است از تلویزیون بایکوت شده چاره مطرح شدن دوباره را در ایفای نقش در فیلم‌های درجه چندم دیده و رشیدپور که حتی در بازیگری به اندازه حسنی هم توانایی ندارد و در همه فیلم‌هایش تیپ ثابت مدیر برنامه‌های یک هنرمند معروف که نمونه آن را در «مرد هزارچهره» دیده بودیم را ایفا می‌کند شرکتی تاسیس کرده و به عنوان مجری همایش‌های درجه چندم فعالیت می‌کند.
رشیدپور که هر از گاه و به واسطه رفقای ژورنالیست خود مصاحبه‌های آبدار هم ترتیب داده و به نوعی عکس خود را روی جلد نشریات آشپزی می‌نشاند، به تازگی یک شاهکار(!) در نوع خود دیدنی هم ارائه داده است.

این شاهکار عبارت است از مجموعه‌ای تصویری به نام «جنگ نوروز۹۰» که از طریق شبکه نمایش خانگی به بازار ارائه شده و حاوی یک سری گفتگوی مثلا دوستانه رشیدپور با تعدادی هنرمند پاپ و در کنار آن لب زدن این هنرمندان در برابر دوربین جناب رشیدپور و خواندن یکی دو ترانه نسبتا مشهورشان است. همین معرفی مختصر کافی است تا بدانیم آنچه به نام «جنگ نوروز۹۰» توسط رشیدپور تولید شده نه آن چنان که خودش ادعا کرده یک محصول بکر و دست اول که کپی‌برداری ناشیانه‌ای است از آنچه در سال‌های دور و با عنوان شوی تلویزیونی در استودیوهای ایرانیان مقیم لوس‌آنجلس ضبط شده و در قالب نوارهای وی‌.اچ.اس به صورت غیرقانونی وارد کشور می‌شد.


رشیدپور که دیده حالا حالاها جایی در تلویزیون ندارد کاری کرده که در بهترین حالت شبیه است به شوی تلویزیونی طپش که در دهه‌های شصت و هفتاد شمسی توسط علیرضا امیرقاسمی و با امکانات محقر استودیوی وی تولید می‌شد و یا شوی تلویزیونی جام‌جم که توسط برداران بی‌بی‌یان تهیه می‌شد و یا شوهای خالتوری طنین که با همکاری حمید شب‌خیز و شهروز رفیعی ضبط می‌شد!

اگر با کسی طرف بودیم که خودش را استاد عرصه رسانه ندانسته و دم به دم از این سخن نمی‌گفت که جزو معدود مجریان درجه یک ایران است، در برخورد با پدیده‌ای به نام «جنگ نوروز۹۰» واکنش تدافعی‌تری بروز می‌دادیم ولی کسی مثل رشیدپور که ادعا دارد با ساختارشکنی‌هایش استانداردهای برنامه‌های گفتگومحور در تلویزیون ایران را بالا برده چرا باید درگیر تولید مجموعه‌ای به شدت سطحی و زرد شود که حداقل ده سالی از منسوخ شدن تولید جهانی آن می‌گذرد