مهرداد میناوند‌:خیلی از گنده‌های فوتبال باید در زندان باشند

او مهرداد میناوند است، کسی که زود از فوتبال کنار کشید. ۲۷ سال داشت، رفت و دیگر پشت سرش را نگاه نکرد. میناوند انگار ترجیح داد بیزینس را جایگزین فوتبال کند. برای کسانی‌که از بیرون اوضاع را دید می‌زدند، فرضیه اصلی همین بود. میناوند در این سال‌ها خیلی در میادین نبود و وقتی آفتابی شد که شایعات زیادی درباره بیماری مرموزش به میان آمد. موهای مهرداد ریخته بود و همه از بیماری لاعلاجی می‌گفتند اما آخر همه این شایعات پوچ بود‌:«به‌خاطر استرس مجبور شدم موهایم را بتراشم. الان هم اینقدر راحتم که اگر موهایم دربیاید، دوباره می‌تراشم. همه می‌گویند این‌طوری خوش تیپ تری.» دوست داشتیم با میناوند به عمق اتفاقات فوتبال ایران برویم؛ به حاشیه‌های جام ۹۸ یا آن تیم عجیب و غریب ۲۰۰۰.

به گزارش جهان  خبرورزشی نوشت :اما مهرداد نمی‌گفت که نمی‌گفت. او در آخر خودش را جعبه سیاه فوتبال ایران دانست تا تنها سرنخی داده باشد. گفت‌وگو با او در یکی از برج‌‌های سعادت آباد حول و حوش دو ساعت طول کشید اما مجبور شدیم خیلی از حرف‌ها را سانسور کنیم.

*خیلی‌ها دوست دارند درباره شایعات اخیر حرف بزنی. بعد از اینکه موهایت را تراشیدی، حرف و حدیث‌‌هایی درباره تو مطرح بود اما ظاهراً الان وضعیت بهتری داری.

به دلیل استرس بخشی از موهایم ریخته بود که با تجویز دکتر کورتن مصرف می‌کردم. باور نمی‌کنید، وزنم رفته بود روی ۱۲۰ کیلو اما رفته رفته بهتر شدم. الان دوران نقاهت را سپری می‌کنم. کورتن نمی‌زنم و الان هم که جلوی شما نشسته‌ام می‌بینید که چه هیکل زیبایی دارم! (خنده)

*پس شایعات صحت ندارد.

نه، واقعیت همین بود که گفتم. خدا را شکر الان خیلی خوب هستم و انصافاً ببینید، هیکلم به یک فوتبالیست آماده نمی‌خورد؟

*چرا ولی فعلاً که فوتبال بازی نمی‌کنی. زیاد تو را در رسانه‌ها نمی‌بینیم. مهرداد میناوند این روزها چکار می‌کند؟ چرا زیاد درباره فوتبال حرف نمی‌زنی؟

من اعتقاد دارم وقتی از فوتبال کنار کشیده‌ام، زیاد خوشایند نیست درباره آن حرف بزنم. واقعاً یک تایمی فوتبال را دنبال نمی‌کردم چون دیگر همه چیز را عین سابق نمی‌دیدم، به همین خاطر ترجیح دادم بیشتر بیزینس کنم. با کمک دوستان مجتمعی تفریحی در جنوب شهر تأسیس کردیم که کارهای نهایی‌‌اش صورت می‌گیرد. خیلی از مغازه‌هایم را شمال شهر جمع کردم تا به قول معروف به اصلم برگردم، یعنی جنوب شهر. یک مدت هم موبایلم را عوض کردم و شاید به‌خاطر این بود که خبرنگاران زیاد به من دسترسی نداشتند.

*ظاهراً معتقدی با حضور یک مشت آدم کارنابلد در فوتبال بهتر است حرف نزنی.

من اسم نمی‌آورم اما این‌طور که می‌بینم می‌توانیم به اروپا کارشناس صادرکنیم و حتی لژیونر داشته باشیم(خنده جمعی)، من برای بعضی‌ها احترام قائلم اما الان شده مثل زورگیری! هرکس زورش زیاد باشد و زودتر برسد می‌رود در تلویزیون و درباره فوتبال حرف می‌زند. من سال‌ها در اروپا بازی کردم، می‌دانم سیستم چیست اما طرف می‌‌آید سیستم تیم را جوری تعریف می‌کند که واقعاً نیست. البته در مربیگری هم همین است؛ همه چیز شده لابی. من می‌بینم که الان واقعاً حق خیلی‌ها نیست در این فوتبال سرمربی باشند یا حتی مربی. خیلی‌ها هستند که سالم نبودند و نیستند. باور نمی‌کنید با این اتفاقاتی که در فوتبال می‌افتد، انگار هر روز یک چیزی از تن من کنده می‌شود. خلاصه الان خیلی از فوتبال دور نیستم، فقط این جور چیزها را می‌بینم زجر می‌کشم.

*در سال‌های اخیر همیشه این بحث مطرح بود که نسل ۹۸ می‌تواند بیاید و نسل مربیان قدیمی و خاک‌خورده را کنار بزند.

الان هم که آمده‌اند و بیشتر آنها موفق بوده‌اند.

*تو تلاش نکردی بیایی و مربیگری را تجربه کنی؟

اتفاقاً من از یکجا شروع کردم و آن تیم ب پرسپولیس بود. من اعتقاد دارم آدم باید از جاهای کوچک شروع کند. کروش چطور کروش شد؟ سال‌ها دستیار بود و الان می‌بینید چقدر مربی بزرگی است. من هم نمی‌خواهم یکهو وارد شوم. زود آمدن مساوی با زود تمام شدن است. من کار فوتبالی‌ام را می‌کنم، منتها از جاهای پائین‌تر، مثلاً با سهراب بختیاری‌‌زاده در اهواز مدرسه فوتبال داریم که نزدیک به ۷۰۰ شاگرد در آن حضور دارند.

*البته یک‌سری از فوتبالیست‌‌های ۹۸ در تیم‌های ملی سوختند...

من علی دایی را خیلی دوست دارم اما اگر جای او بودم هرگز در آن برهه تیم‌ملی را قبول نمی‌کردم. دایی البته در لیگ یک رکورد فوق‌العاده دارد. سه فصل مربیگری و سه جام، کم نیست که. حتی به نظر من اگر دایی نبود ما الان کروش را در تیم‌ملی نداشتیم. به نظر من علی دایی الان باید سرمربی تیم‌ملی می‌شد، نه آن‌موقع، یا منصوریان هم نباید در این برهه کار تیم امید را می‌پذیرفت. تیمی که نه امکانات داشت، نه بازی دوستانه و نه چیزهای دیگر را. وقتی من در همین تیم ب پرسپولیس بودم، دیدم دارد یک‌سری اتفاقات می‌افتد. دیدم نمی‌توانم مثمرثمر باشم و زود کار را ول کردم و آمدم. کسی هم نپرسید چرا رفتی که اینقدر زود آمدی بیرون. اتفاقاً من برنامه ۴، ۵ ساله داشتم که یک پشتوانه خوب برای پرسپولیس بسازیم. با اینکه مشکل مالی داشتم حاضر بودم از جیبم پول بدهم. اینهمه بازی در اروپا کرده بودم، در تیم‌ملی و لیگ قهرمانان اروپا. باید یکجایی از تجربیاتم استفاده می‌کردم خلاصه. کار در فوتبال پایه را هم بلدم. اما یک اتفاقاتی افتاد و یک دردسرهایی ایجاد شد که باعث شد زود بیایم بیرون. تا زمانی که درکار ما صداقت باشد، دردسر هم به‌وجود می‌‌آید. طرف از شاه عبدالعظیم می‌آمد و جوری فوتبال بازی می‌کرد که تو فکر می‌کردی یک آدم گنده دارد بازی می‌کند. اما یک آقازاده‌ای می‌آمد و می‌گفت بچه من را بازی بده. آخر من نمی‌توانستم این را تحمل کنم که فردا طرف با آن شکمش برود پیش فک و فامیل پز بدهد بچه من در پرسپولیس بازی می‌کند.

*البته از این مشکلات که همه جا هست.

خب نمی‌توانی همه سلیقه‌ها را یکی بکنی. مثلاً همین سقف درآمد در لیگ‌برتر، فوتبال ما را دارد نابود می‌کند. خیلی ضربه مهلکی به فوتبال ماست. قبول دارم خیلی از فوتبالیست‌ها در حد و اندازه لیگ‌برتر نیستند. این آدم‌ها با رابطه آمدند نه ضابطه. پول هنگفت هم می‌گیرند که واقعاً سقف قرارداد هم از سرشان زیاد است. اما قبول کنید با ۳۵۰ میلیون سقف قرارداد، انگیزه‌ها کشته می‌شود. مثلاً هادی عقیلی، سید مهدی رحمتی، خلعتبری، محمد نوری و... که جزو شاخص‌ها هستند باید به این اندازه بگیرند؟ تیم‌های ما برای حفظ آنها هر کاری می‌کنند. مثلاً یادم می‌‌آید در اشتروم گراتس برای هر بازی لیگ قهرمانان بابت برد ۵۰ میلیون تومان می‌گرفتم. خب این انگیزه می‌داد. آن‌موقع روزنامه‌های اتریشی هم نوشته بودند میناوند گرانترین بازیکن آسیایی لیگ است. چند سال بعد از من دو بازیکن دیگر آمدند که رکوردم را زدند. می‌خواهم بگویم سقف در فوتبال معنا ندارد و بازیکن خوب باید پول خوب بگیرد. خدایی تفاوت هادی عقیلی با بازیکن درجه دو که فقط در لیگ‌برتر بازی می‌کند و نه در آسیاست و نه در تیم‌ملی، ۱۰۰ میلیون است؟

*درباره سیدمهدی رحمتی هم بحث زیاد است.

به خدا این پول‌ها که ما می‌دهیم برای کشورهای حوزه خلیج فارس یک پول پیش پا افتاده است. به نظر من در این فوتبال حق سید مهدی رحمتی است یک میلیارد بگیرد. هادی عقیلی هم باید این پول را بگیرد. در فوتبال حرفه‌ای اصلاً سقف معنایی ندارد. همه دارند جلو می‌روند، برعکس ما داریم عقب برمی‌گردیم.

*البته بحث بیشتر مقایسه درآمدها در کشور است. این فاصله زیادی که وجود...

این حسادت است. من برای دوستانم احترام قائلم اما نصف برنامه‌های تلویزیون را فوتبال پر می‌کند. فوتبال فراتر از همه اینهاست. این نمی‌شود که چون فلان بازیکن ماشین مدل بالا سوار می‌شود، نباید پول بگیرد. به خدا شما برو جلوی ۱۰۰ هزار نفر در آزادی، از این ور چمن تا آن‌ور بروی وسط راه سکته می‌کنی. این حرف‌ها نیست. شما نمی‌دانید بازیکن چقدر استرس دارد. بازیکن باید پول خوب بگیرد. البته قبول دارم ما زیاد حرفه‌ای نیستیم. مخالف آن دسته از بازیکنانی هستم که ماشین مدل بالا می‌خرند برای اینکه در خیابان دور دور کنند. باید یک چیزهایی جا بیفتد و بازیکنان حد و حدود خود را بدانند. من میناوند در اتریش طبق قراردادم کار می‌کردم. می‌دانستم نمی‌توانم نوشیدنی‌‌های الکلی را تبلیغ کنم. نمی‌توانم سیگار تبلیغ کنم. گوشت خوک نباید بخورم. من این چیزهایی را که در فوتبال ایران می‌بینم، به‌خاطر مدیریت ضعیف است. یعنی چه که بازیکن دو ساعت در اختیار باشگاه باشد. تیم تهرانی بازیکن می‌خرد ۶۰۰ میلیون بعد زمین تمرینش کنار بهشت زهرا است. این نشان می‌دهد مدیر کار بلد نیست. شما نمی‌گوئید این بازیکن ۶۰۰ میلیونی ممکن است در این مسیر طولانی هزار بلا سرش بیاید؟ در همان اتریش که جزو لیگ‌‌های درجه یک نیست، بازیکن از صبح تا شب در اختیار باشگاه بود. ما کلوب هواداران را داشتیم و شما نمی‌دانید بابت همین کلوب باشگاه چقدر پول درآورد. واقعاً نمی‌شود این کارها را در ایران کرد. بابا شما بگذارید این فوتبال خودش پول در می‌آورد، نیازی به پول دولت ندارد. تازه جوری می‌شود که فوتبال به دولت پول بدهد در همه جای دنیا همین است.

*کلوب هواداران...

بین حرفتان. به خدا یادم می‌‌آید ما اگر نمی‌رفتیم بدنسازی یا تمرین، فلان قدر جریمه می‌شدیم اما نمی‌رفتیم به هواداران در روستاهای اطراف سر بزنیم ۴ برابر جریمه می‌شدیم. برنامه چیده بودند می‌رفتیم روستاهای اطراف و به طرفداران‌مان سر می‌زدیم. مشخصاً می‌خواهم درباره کسی حرف بزنم که با وجود آن چانه‌‌اش، تماماً دل است! شما ببینید الان کریمی را آوردند پرسپولیس. واقعاً نمی‌شد با همین خرید بزرگ درآمدزایی کرد؟ طرفداران ما حاضر نیستند پول بدهند لباس یا امضا یا عکس کریمی را بخرند؟ متأسفانه ما در این فوتبال فقط پول را می‌بینیم و روی مدیریت چشم بسته‌ایم. به اعتقاد من در این چند سال فقط باشگاه سپاهان مدیریت خوبی داشته و البته از حق نگذریم که محمد حسن انصاری‌فرد و حبیب کاشانی هم از مدیران خوب هستند.

*در اتریش که بودید اشتروم گراتس را به شهر دیگری منتقل نکردند؟!

(خنده) به خدا خنده‌دار است. این جور مسائل بیشتر شبیه جوک است. پخش یک برنامه ۹۰ ما در اروپا برای مسخره کردن‌مان کافی است. اصلاً نیاز ندارند طنز بسازند، بیایند یک ۹۰ ما را ترجمه ‌کنند، یک‌سال می‌خندند. مگر عصر حجر است یا اس‌ام اس با کلاغ می‌رود که این کارها را می‌کنیم. مگر ما فکس نداریم؟ یک تیم متضرر می‌شود چون اسم بازیکنانش را دیر می‌فرستد. این فاجعه است. این خیانت است. یک‌سری در تیم امید ما سوختند. به نظر من مسبب این کار باید اعدام شود. به یک مملکت خیانت کرده، متوجه می‌شوید؟

*اعدام؟

منظورم کشتن آن آدم نیست. منظورم بالاترین حد مجازات است. الان در فوتبال کره‌جنوبی مگر ۱۱ بازیکن تبانی نکردند؟ کره می‌توانست لاپوشانی کند اما اعلام کرد. آقا در همین فوتبال ما و در همان تیم ب پرسپولیس من چیزهایی دیدم که زدم بیرون. از خدای بالای سرم خجالت می‌کشیدم. پسر آن آقازاده باید می‌آمد بازی می‌کرد یا آن پسری که با ۴ تا ماشین از شاه عبدالعظیم خودش را به تمرین می‌رساند. من این چیزها را دیدم که نتوانستم به کارم ادامه بدهم.

*البته خیلی چیزهای بدتر از این هست که شاید ما خبر نداشتیم. این‌ها چیزهای پیش پا افتاده است...

اتفاقاً هم من می‌دانم و هم شما. مگر می‌شود خبرنگار جماعت از اتفاقات خبر نداشته باشد؟ من خودم از ترس شما یکجا می‌رفتم پنهان می‌شدم اما فردا می‌دیدم خبرش در روزنامه‌ها کار شده. الان عصر ارتباطات است. محمد مایلی‌کهن درباره آدم مشخصی حرف نزد اما چیزهایی به زبان آورد که من هم طبقه وظیفه شرعی‌ام رفتم سازمان لیگ و چیزهایی نوشتم و تحویل دادم. این آقایی که مایلی‌کهن درباره‌اش حرف زده، یادم می‌‌آید به دستیارانش گفت به بچه‌ها آمپول بزنند. دو تا هم قرص به من دادند خوردم که باور کنید تا صبح روی تختخواب بالا و پائین می‌پریدم. بعد از آن از دو بازیکن تست دوپینگ گرفتند که مشخص شد دوپینگی هستند و آبرویشان رفت. اگر از من هم تست دوپینگ می‌گرفتند، جوابم تستم مثبت می‌شد و آبروی چند ساله‌ام از بین می‌رفت.

*این خیلی خوب است که دوست داری شفاف حرف بزنی. ولی شما که از ما توقع دارید همه چیز را بنویسیم آن هم بدون مدرک مستند، چرا خودتان دراین‌باره شفاف حرف نمی‌زنید؟

من الان نمی‌توانم حرف بزنم. در جایگاهی نیستم که یک چیزهایی را بگویم. اگر در گود بودم و شرایطش پیش می‌آمد حتماً این کار را می‌کردم. متأسفانه الان در فوتبال ما جو طوری است که یک نفر آبروی یک آدم دیگر را جلوی ۷۰ میلیون می‌برد، به راحتی. من عادل و برنامه‌‌اش را دوست دارم که خیلی چیزها را شفاف می‌گوید اما خود من نمی‌توانم الان پشت پرده‌ها را بگویم. منشور گذاشته‌اند در فوتبال. اگر بنا باشد بازیکن منشوری شود من خیلی از آدم‌‌های بزرگ فوتبال را می‌شناسم که الان باید پشت میله‌های زندان باشند!

*دراین‌باره هم که کد نمی‌دهی....

فقط گفتم بدانید وضعیت این‌طور است.

*از دوران بازیگری‌ات حرف بزنیم و آن خداحافظی زودهنگام. ۲۷ سال سن داشتی. خودت مقصر بودی؟